Inleiding

De artikelen op blog hebben in principe weinig onderlinge relatie. Of er iets tussen zit dat u interesseert, kunt u het beste beoordelen aan de hand van het overzicht van de titels of via de labels, zoektermen en steekwoorden (zie onderaan).

Er zijn veel artikelen bij van Titus Rivas over Bijna Dood Ervaringen (BDE), paranormaal onderzoek en reïncarnatie. Titus bespreekt diverse boeken over deze onderwerpen.

Het gevaar van stapeling van bedreigende stoffen

Sluipende vervuiling

Door overmatige economische activiteit raakt ons leefmilieu langzaam vervuild met stoffen die onze gezondheid kunnen aantasten. Maar zowel in voedsel als in ons drinkwater wordt gemonitord op een maximaal percentage gevaarlijke stoffen, waarbij de statistiek wordt ingezet om in te schatten hoe groot de kans is op gezondheidsschade. Op zich is dit een realistische aanpak, maar niemand kan goed inschatten wat het cumulatieve en gezamenlijke effect is van verschillende schadelijke stoffen die afzonderlijk onder de norm blijven waarboven het schadelijk is.

Laat we ons door de autoriteiten niet te veel in slaap sussen?

Zijn we wel voldoende bewust en bezorgd over de complexiteit van de milieu- en gezondheidsproblematiek? Hoewel het monitoren van individuele stoffen en het vaststellen van maximaal toegestane niveaus een belangrijke stap is in de bescherming van de volksgezondheid, kan het zijn dat deze aanpak niet volledig het cumulatieve effect van verschillende stoffen op onze gezondheid weergeeft.
De interactie tussen verschillende stoffen in het milieu en hun gezamenlijke effecten op de menselijke gezondheid is complex en soms moeilijk te voorspellen. Dit wordt vaak aangeduid als het 'cocktaileffect' van chemicaliën, waarbij de combinatie van verschillende stoffen leidt tot een groter effect dan de som van de effecten van de afzonderlijke stoffen.

Het is daarom belangrijk dat beleidsmakers en autoriteiten erkennen dat het monitoren van individuele stoffen mogelijk niet voldoende is om de volledige impact op de gezondheid te begrijpen. Er is behoefte aan meer onderzoek naar de cumulatieve effecten van verschillende stoffen en hoe ze interageren in het milieu en in het menselijk lichaam. Dit kan leiden tot een meer holistische benadering van milieubescherming en volksgezondheid, waarbij niet alleen wordt gekeken naar individuele stoffen, maar ook naar hun combinatie en interacties.

Leef bewust

In de tussentijd is het belangrijk voor individuen om zich bewust te zijn van mogelijke risico's en voorzorgsmaatregelen te nemen om hun blootstelling aan schadelijke stoffen te minimaliseren, zoals het verminderen van het gebruik van chemicaliën in huis, het kiezen van biologische voeding en het ondersteunen van beleid dat de gezondheid van mens en milieu beschermt.

Blog gereed maken voor zoekmachines

Hoe stel je Blogspot maximaal volgens de Google-richtlijnen?

De software van een zoekmachine kan steeds beter voorspellen of een webpagina in de smaak zal vallen bij een (be)zoeker. Omdat het aanbod van webpagina's inmiddels zo astronomisch groot is geworden en de software zoveel beter en sneller, kan en moet de computer snel bepalen welke pagina wel en welke niet getoond gaat worden in de zoekresultaten. Op een opinie meer of minder zit Google niet te wachten en is er ook niet naar op zoek.

Het ontwerpen van txtxs.blogspot.com om te voldoen aan alle Google-richtlijnen heeft mij een tijd voor hoofdbrekens gezorgd. Voor u als bezoeker, die zelf ook een blog bij Blogger heeft, daarom een handleiding voor de kortste weg naar een bevredigend technisch functioneren waarmee je bij de zoekmachines kunt aankomen. Ik wilde de technische specificaties zo optimaliseren dat software waarmee je dat kunt evalueren alleen maar groen licht zouden geven. Ik heb daarvoor gebruik gemaakt van twee Chrome en Firefox extensies, genaamd Lighthouse en Meta Seo inspector.

Lighthouse is een open source, geautomatiseerde tool voor het verbeteren van de prestaties, kwaliteit en correctheid van uw web-apps.
Het werkt met vier stoplichten: Performance, Accessibility, Best Practises en SEO.
De meetresultaten omvatten First Contentful Paint; Speed Index; Largest Contentful Paint; Time to Interactive; Total Blocking Time en Cumulative Layout Shift.

Met Meta Seo inspector controleer je de metagegevens op webpagina's, spoor je problemen op en krijg je advies om ze op te lossen. Deze extensie is voornamelijk bedoeld voor webontwikkelaars die de HTML van hun site moeten verifiëren om de Google-richtlijnen voor webmasters te volgen. Dat de adviezen van deze twee programma’s kunnen leiden tot de perfecte score kun je zien aan deze resultaten.
De bronpagina fungeert tevens als introductie van mijn nevenactiviteiten. bertstoop.nl/boek/achtergrond/bert%20stoop.htm.

Het bereiken van 4 x 100% score was mogelijk omdat de pagina zowel geheel volgens de Google-richtlijnen, als zonder toeters en bellen of hulpsoftware (CMS) direct in HTML geprogrammeerd is met Dreamweaver.

Voor wie voor zichzelf ook de instellingen wil optimaliseren voor Google-richtlijnen en beide browser-extensies ga ik verder met hoe ik dat heb gedaan.  

Plaats meta-informatie in het begin van de template via het menu Lay-out; mijn thema aanpassen; HTML bewerken. Op TxTxs ziet dat er zo uit:

    <b:if cond='data:blog.isMobile'>
      <meta content='width=device-width,initial-scale=1.0,minimum-scale=1.0' name='viewport'/>
    <b:else/>
      <meta content='width=device-width' name='viewport'/>
    </b:if>
    <b:include data='blog' name='all-head-content'/>
    <title><data:blog.pageTitle/></title>
     <meta content='Txt access naar allelei artikelen' property='og:title'/>
     <meta content='In deze database van teksten is geen onderlinge samenhang' property='og:description'/>
     <meta content='https://bertstoop.nl/pics/pics/logo_txtxs.png' property='og:logo'/>
     <meta content='https://bertstoop.nl/pics/logo_txtxs.png' property='og:image'/>
     <meta content='image/png' property='og:image:type'/>
     <meta content='422' property='og:image:width'/>
     <meta content='157' property='og:image:height'/>
     <meta content='Txt access, een database van teksten' property='og:image:alt'/>
     <meta content='Article' property='og:type'/>

Tot zover de eerste aanpassing die betrekking heeft op de metagegevens. Deze metadata dienen vooral Opengraph (Facebook). De metagegevens over het plaatje (image) zijn nodig voor de overige gegevens met het oog op Microdata en JSON-LD (zie later).

Een blogtitel krijgt via de Blogger template als header <h3> mee, tenzij je de template aanpast. Meta Seo inspector protesteert dan mogelijk dat de volgorde van de headers niet logisch is (eerst h3 dan h2, bijvoorbeeld).
Je kunt de template bij deze regels aanpassen, bijvoorbeeld en onder meer.

<h3 class='mobile-index-title entry-title' itemprop='name'>
   <data:post.title/>
</h3>

 door <h3 en </h3> te vervangen door <h2 en </h2>.

Zoekmachines hebben graag Microdata of ld+json. Door Microdata toe te voegen aan de HTML-code creëer je een beter begrip voor zoekmachinespiders wat de elementen of onderdelen zijn binnen een pagina.

De navolgende code is alvorens deze in de template te plakken eerst getest met validator.schema.org. 

 <b:if cond='data:view.isPost'>    
<script type='application/ld+json'>
    {
    &quot;@context&quot;: &quot;https://schema.org&quot;,
    &quot;@type&quot;: &quot;Article&quot;,
    &quot;@id&quot;: &quot;<data:post.url/>#post-body-<data:post.id/>&quot;,
    &quot;mainEntityOfPage&quot;: &quot;<data:post.url/>&quot;,
    &quot;headline&quot;: &quot;<data:post.title/>&quot;,
    &quot;name&quot;: &quot;<data:post.title/>&quot;,
    &quot;url&quot;: &quot;<data:post.url/>&quot;,
    &quot;description&quot;: &quot;<data:blog.metaDescription/>&quot;,
    &quot;image&quot;: &quot;https://bertstoop.nl/pics/logo_txtxs.png&quot;,
    &quot;datePublished&quot;: &quot;<data:post.date.iso8601/>&quot;,
    &quot;dateModified&quot;: &quot;<data:post.date.iso8601/>&quot;,
    &quot;author&quot;: {
        &quot;@type&quot;: &quot;Person&quot;,
        &quot;name&quot;: &quot;Bert Stoop&quot;,
        &quot;url&quot;: &quot;https://www.volkskrant.nl/auteur/Bert%20Stoop&quot;
    },
    &quot;publisher&quot;: {
        &quot;@type&quot;: &quot;Organization&quot;,
        &quot;name&quot;: &quot;<data:blog.homepageUrl.jsonEscaped/>&quot;,
        &quot;description&quot;: &quot;Txtxs: access to txt&quot;,
        &quot;logo&quot;: {
            &quot;@type&quot;: &quot;ImageObject&quot;,
            &quot;url&quot;: &quot;https://bertstoop.nl/pics/logo_txtxs.png&quot;,
            &quot;width&quot;: 422,
            &quot;height&quot;: 157
        }
    }
}
</script>
</b:if>

Plaats info voor microdata in de template onder de <data:post.body/> tag
Check de hele blogspot.com nog eens met validator.schema.org (eventueel door de hele code alvorens op te slaan te kopiëren naar de validator.
Indien je bij validator een foutmelding krijgt over blogId en postId haal dan deze twee regels uit de template weg:
<meta expr:content='data:blog.blogId' itemprop='blogId'/>
<meta expr:content='data:post.id' itemprop='postId'/>

Zie eventueel deze website voor aanwijzingen.

Omdat ik zelf een plaatje (pics/logo_txtxs) meegaf aan de microdata kreeg ik een derde foutmelding. Om dit te verhelpen heb ik bij ‘firstimageurl’ deze regel:
<meta expr:content='data:post.firstImageUrl' itemprop='image_url'/>
verkort tot <meta expr:content='data:post.firstImageUrl' itemprop='image'/>.

Zet het thema voor mobiel op "aangepast" om deze veranderingen mee te nemen.

Tenslotte om de Meta Seo inspector optimaal tevreden te stellen:
geef alle plaatjes een width=“xxx” en height=“xxx” en loading=“eager/lazy”, een alt-tekst en een titel mee. Vergeet niet bij elk blog de zoekbeschrijving als basis voor “<meta name="Description">” in te vullen. De inhoud van ervan wordt dan automatisch overgenomen.

Succes met de aanpassingen. Maar pas op: het betere is de vijand van het goede.

Zijn taalrobots als chatGPT wel intelligent?

ChatGPT over zichzelf

De intelligentie van software zoals ChatGPT wordt vaak beschouwd als kunstmatige intelligentie (AI), wat verwijst naar het vermogen van een systeem om taken uit te voeren die normaal gesproken menselijke intelligentie vereisen. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat kunstmatige intelligentie, inclusief modellen zoals ChatGPT, een specifieke vorm van intelligentie vertoont en niet op dezelfde manier functioneert als menselijke intelligentie.
ChatGPT is gebaseerd op machine learning en natuurlijke taalverwerking. Het model is getraind op grote hoeveelheden tekstgegevens en heeft geleerd patronen te herkennen en contextuele informatie te begrijpen. Het kan menselijke taal begrijpen en produceren, en het kan reageren op vragen en opdrachten.
ChatGPT kan geen fysieke handelingen uitvoeren, heeft geen eigen bewustzijn of emoties en mist een diep begrip van de wereld zoals mensen dat hebben. Het is vooral bekwaam in taalgerelateerde taken en mist andere vormen van menselijke intelligentie, zoals ruimtelijk inzicht, emotionele intelligentie of creativiteit op dezelfde manier als mensen dat hebben.
Dus, terwijl ChatGPT indrukwekkende prestaties kan leveren in taalgerelateerde taken, moet het niet worden beschouwd als een vervanging voor menselijke intelligentie, maar eerder als een tool met specifieke toepassingsgebieden en beperkingen. Het is een vorm van kunstmatige smalle intelligentie, gespecialiseerd in natuurlijke taalverwerking.

Kun je spreken van begrip?

Je kunt je dus zelfs afvragen of chatGPT wel een vraag “begrijpt”.
Onder begrijpen door een taalrobot als chatGPT wordt verstaan dat het model in staat is om patronen en contextuele informatie in tekst te herkennen en op basis daarvan als zinvol opgevatte reacties te genereren. Het begrip dat hier wordt bedoeld, is echter beperkt tot de patronen die het model tijdens de training heeft geleerd. Het heeft geen diep begrip van concepten op dezelfde manier als menselijke intelligentie dat doet.
Het gebruik van ChatGPT kan als bevredigend overkomen zin communicatie, omdat het getraind is op diverse tekstbronnen en in staat is om redelijk coherente en contextueel passende antwoorden te produceren. Het model is ontworpen om menselijke taal te emuleren (na te bootsen en/of op te wekken) en interactie op een natuurlijke manier te ondersteunen.
Echter, het is belangrijk om te onthouden dat ChatGPT niet echt begrijpt in de zin dat het bewust is van betekenissen zoals mensen dat zijn. Het genereert reacties op basis van statistische patronen en associaties in de trainingsdata. Het mist een diepgaand inzicht, emotionele intelligentie of bewustzijn.
ChatGPT kan een waardevolle hulpbron zijn bij het genereren van inhoud, zoals artikelen, door snel en effectief tekstvoorstellen te leveren. Maar de kwaliteit daarvan is niet gegarandeerd. Menselijke redactie en beoordeling zijn daarom belangrijk om de kwaliteit en nauwkeurigheid van de uiteindelijke tekst te waarborgen.

Tot zover. Deze tekst is grotendeels door chatGPT geschreven.

Top 10 van jeukwoorden en hun nuchtere betekenis

De directeur van de Vereniging voor Communicatieprofessionals, de nuchtere Groninger André Manning, bespreekt in de NRC zijn top 10 van jeukwoorden. Hieronder een samenvatting.

Op 10 staat „de buitenwereld naar binnen halen”.
Ik zou liever zeggen: ‘luisteren naar je doelgroep’.

Op 9: ‘stappen zetten’.
Zeg gewoon ‘doorgaan’.

Op 8: ‘transformatie, transitie en innovatie’.
Noem het gewoon ‘verandering’.

Op 7: de ‘customer journey’.
Zeg gewoon: ‘Hoe beslist de klant?’ of ‘Hoe kunnen we de klant beïnvloeden?’

Op 6: ‘iets tegen iemand aanhouden’.
Dat is: ‘bespreken’.

Op 5: ‘stip op de horizon’.
Dat is ‘iets dat je wilt bereiken’.

Op 4: ‘co-creatie’.
Is gewoon ‘samenwerken’.”

Op 3: ‘verbinden’.
Ook ‘samenwerken’.

Op 2: ‘purpose’, ‘content’ en ‘input’.
Noem ‘content’ gewoon ‘inhoud’; ‘purpose’ ‘waar je als organisatie voor staat’ en ‘input’ ‘bijdrage’.”

Op 1: ‘agile’.
Noem het gewoon ‘slagvaardig’ of ‘doelgericht’.

Liefde en het wezenlijke waarnemen

Jiddu Krishnamurti leefde van 1895 tot 1986 en was ooit verkozen om een soort spirituele wereldleider te worden. Maar hij wilde geen volgelingen, want “wie een ander volgt, houdt op de waarheid te volgen”. Hij wilde niet leiden, hij wilde naar eigen zeggen samenwerken. Zijn teksten gaan over leven in het nu, denken, macht, liefde, angst, vrijheid, waarheid, waarnemen en niet-handelen.

Een voorbeeld van zijn (bewerkte) teksten, waarin zijn niet altijd toegankelijke stijl zichtbaar wordt.
We leven tussen hoop (toekomst) en vrees (verleden). Wie geen inzicht heeft hoe beide ons beïnvloeden en wie zich identificeert met iets is niet vrij. Die vrijheid willen kennen en verwerven noemt Krishnamurti normaal en gezond. Het denken moet leeg zijn om helder te kunnen zien. U moet vrij zijn van iedere vorm van veroordeling, van elke opinie, van al het wel of niet eens zijn.
Voor de hele ontwikkeling van het menselijk wezen, wordt eenzaamheid noodzakelijk, als een manier om gevoeligheid te kweken. Door gaandeweg bewust te worden welke invloed van het verleden en ervaringen waarneming onzuiver maakt, kunnen de waarnemer en het waargenomene gaan samenvallen en de afgescheidenheid opheffen.
Wanneer de individualiteit zich verwezenlijkt heeft door voortdurende inspanning, waarin ze de muur der afgescheidenheid afbreekt en vernietigt, wanneer ze dat gevoel van 'zijn zonder inspanning' bereikt heeft, dan heeft het individueel bestaan zichzelf verwezenlijkt.
Pas wanneer de menselijke geest in staat is aan die uiteindelijke eenzaamheid te ontstijgen meldt zich vrijheid- de absolute vrijheid van angst. Alleen dan kom je zelfstandig te weten wat werkelijkheid is, die onmetelijke energiebron die geen begin kent en geen einde. Zolang de geest echter in termen van tijd zijn eigen angsten verwekt, is hij niet in staat tot inzicht in datgene wat tijdloos is.

Hoe veranderen we? Wat is de drijfveer, het motief, de kracht die ons alle barrières doet slechten?
Alleen het volledig niet-handelen, alleen de volledige ontkenning van 'wat is'. Wij zien de geweldige kracht niet die ligt in de ontkenning. Als je de gehele structuur verwerpt van principes en formules, en daarmee de macht, de autoriteit, die daaraan wordt onttrokken, geeft die verwerping op zich je de kracht die nodig is om alle andere gedachteconstructies te verwerpen - en daarmee heb je de energie om te veranderen!

Liefde
De mens praat eindeloos over liefde: heb je naaste lief, heb je God lief, wees vriendelijk. Je bent zo op jezelf geconcentreerd, dat het je ontbreekt aan liefde. En zonder liefde is er alleen verdriet. Je moet dit ontdekken, je moet het tegenkomen. Je moet er hard voor werken. Je moet er voor werken met inzicht in jezelf, zonder ophouden, met hartstocht. Hartstocht is iets anders dan lust; wie niet weet wat hartstocht is, zal nooit de liefde kennen. Liefde kan alleen ontstaan bij totale zelfovergave. En alleen liefde kan orde tot stand brengen, een nieuwe cultuur, een nieuwe manier van leven.

Medelijden betekent lijden met alle dingen. Niet-doden, dat betekent dat u leeft van dingen die u moet doden, zoals groenten, maar dat u geen dieren doodt. Als er dit gevoel van medelijden is, dan doodt u helemaal niets, niet met woorden, niet met gebaren, niet met ideeën.

Om te ontdekken wat liefde is, moet u alle tradities van u afschudden, alle emoties, gevoelens, al die dingen die u om u heen hebt opgebouwd, dat alles moet u aan de kant zetten. En dan, om iets te ontdekken dat heel, totaal en harmonieus is, moet u werken, kijken, observeren.

Tot zover een korte compilatie van zijn teksten. Hij wilde graag samenwerken, maar je kunt niet stellen dat hij een dialoog aanging. Het is (uiteraard ook) lastig voor Krishnamurti om te spreken over ongrijpbare concepten als "waarheid" terwijl telkens twee tegengestelde waarheden tegelijk lijken te gelden. Hij benadrukt tegelijk het belang van zelf nadenken en geeft ook de relatieve waarde van denken weer. Hij schetst het ideaal van 'niet-handelen' wat voor sommigen alleen bereikbaar te zijn na veel inspanning. Om met Cruijff te spreken "je gaat het pas zien wanneer je het door hebt".

Boeken van Krishnamurti op bol.com.

De staat maakt groene innovatie mogelijk

Econome Mariana Mazzucato laat in De ondernemende staat zien hoe belangrijk een investerende en innoverende overheid is; onontbeerlijk voor slimme en duurzame groei.
Mazzucato ontkracht de mythe van een ingeslapen, bureaucratische overheid versus een dynamische, innovatieve private sector. Aan de hand van een groot aantal casestudy's laat zij zien dat het tegenovergestelde waar is. Pas als de overheid heeft geïnvesteerd volgt de private sector. Voorbeelden te over: gps, iPhone, internet, geneesmiddelen, biotechnologie, algoritmen en thans groene technologie. Het niet erkennen van de rol van de overheid heeft ertoe geleid dat bedrijven en beleggers profiteren van de innovaties, terwijl de gemeenschap - de belastingbetaler - de risico's moet dragen, zoals dat ook in de financiële sector het geval is.

Hans Wansink bespreekt het boek in de Volkskrant van 27 juni.
Een citaat.
Hernieuwbare energie is de energie van de toekomst - vanwege het milieu, maar ook om opnieuw een sprong te maken naar echte economische groei. Die toekomst komt er alleen als de overheden net zo zelfbewust de regie naar zich toetrekken als de Amerikaanse staat dat de afgelopen decennia deed met de ontwikkeling van de informatietechnologie. Mazzucato bespreekt de initiatieven die overheden tot dusver hebben genomen. Spectaculair is het twaalfde Chinese vijfjarenplan (2011-2015) dat voorziet in 1.500 miljard dollar aan groene investeringen, met name in zonne-energie en windenergie.
Verwacht niet te veel van durfkapitaal, want dat is gericht op winst op de korte termijn. De groene revolutie is een kwestie van een generatie of twee. In de tussentijd adviseert Mazzucato om steun en belastingkorting voor bedrijven te schrappen. Zorg ervoor dat de opbrengsten van publiek gefinancierde investeringen, zoals de winsten van Apple, voor een deel weer terugkomen bij de overheid.
De ondernemende staat, waarom de markt niet zonder staat kan (bol.com).

Efficiënt taalgebruik

Wikipedia beschrijft de Porte-manteau: een samenvoeging van woorden die tot informatieve nieuwe woorden leiden.
Porte-manteauwoorden of neologismen hebben het effect dat ze efficiënt zijn: in één woord kan gezegd worden wat anders twee of meer woorden zou vergen. Daarnaast hebben ze een categoriserend effect, en ontstaan er klassen van woorden die naar vorm en betekenis verwant zijn: motel en botel behoren tot de klasse "hotel", waaraan vorm- en betekeniselementen zijn toegevoegd die respectievelijk naar "motoring" (Engels voor "automobilisme") en "boat" verwijzen.
Infotainment en infomercial behoren tot de klasse "information", samengevoegd met respectievelijk "entertainment" en "commercial", maar in beide gevallen nog met een betekeniscomponent van informatie.
Sommige porte-manteauwoorden worden opzettelijk gemaakt, en dit kan opvallende vondsten opleveren. Van Kooten en De Bie zijn verantwoordelijk voor enkele van zulke combinaties, waarbij niet alleen de combinatie van betekenissen het beoogde effect is. Deze opzettelijke constructies zijn evenzeer bedoeld om een humoristisch, eigengereid of onbeholpen effect te sorteren.
Demonstructie, van demonstratie en instructie.
Krommunicatie, van krom en communicatie.

De leukste voorbeelden

Advertorial, van advertentie en editorial.
Bit, van binary en digit.
Brunch, van breakfast en lunch.
Blog, van web en log.
Bollywood, van Bombay en Hollywood.
Conculega, van concurrent en collega.
Infomercial, van information en commercial.
Infotainment, van information en entertainment.
Mockumentary, van mock en documentary.
Motel, van motor en hotel.
Pixel, van picture en element.
Sexting, van sex en texting.
Smog, van smoke en fog.
Stagflatie, van stagnatie en inflatie.
Vechtscheiding, van vechten en echtscheiding.

Tot zover Wikipedia, een samenvoeging van wiki en encyclopedia.

De revolutie moet van de consument komen

Stuntprijzen voor vliegtickets, plofkip of T-shirts….
Eigenlijk voelen we al op onze klompen aan dat deze lage prijzen niet kloppen. Doordat we deze producten en diensten blijven kopen, houden we onbedoeld het systeem van verkeerde prijzen in stand. Producenten en consumenten hoeven nu de verborgen kosten van hun afval, luchtvervuiling, uitputting van natuurlijke grondstoffen, uitbuiting van armen en afbraak van natuur niet te dragen. De samenleving en toekomstige generaties draaien uiteindelijk voor deze kosten op. Zolang vervuilen gratis blijft en vervuilende producten het goedkoopst, zal een duurzame economie nooit van de grond komen. Verkeerde prijzen verhinderen ons duurzame keuzes te maken. Een doorbraak is pas mogelijk als iedereen voortaan de echte prijs - 'de ecoprijs' - voor producten en diensten gaat betalen. Duurzame producten worden dan relatief goedkoop ten opzichte van vervuilende producten. De gevolgen zullen enorm zijn. Consumenten kiezen massaal voor duurzame producten.
De winsten van vervuilende bedrijven kelderen en er komt een ware industriële revolutie van verduurzaming op gang, die tegelijk uitzicht geeft op het einde van de financiële crisis. "De Vergeten Oplossing" is geschreven voor iedereen en juist voor diegenen die helemaal niet met duurzaamheid bezig zijn. "De Vergeten Oplossing" vertelt je niet alleen wat de echte crisis is, maar biedt vooral oplossingen. Eric Broekhuizen wil met dit boek een radicale omslag bereiken. Zoals de vleugelslag van een vlinder uiteindelijk kan uitmonden in een orkaan. Hij laat zien hoe de ecoprijs onze toekomst en die van alle generaties na ons zal veranderen en komt met een oplossing die werkt. Omdat die vergaande gevolgen heeft voor grote gevestigde partijen wordt die door sommigen liever gemeden…. Het is de vergeten oplossing.
De vergeten oplossing. Hoe de ecoprijs onze toekomst gaat bepalen (bol.com).

Leidt geld uit het niets tot een doodlopende weg?

Ad Broere, econoom en auteur van Een Menselijke Economie is meer dan dertig jaar werkzaam in respectievelijk de financiële-, opleidingen- en adviessector. Door zijn brede kennis en ervaring weet hij als geen ander de sterktes en zwaktes van het huidige financiële stelsel te verklaren. In Geld komt uit het 'niets' legt Broere uit waarom het aantrekkelijk is om te breken met het huidige financiële stelsel en hij beschrijft mogelijkheden waarop we een duurzame toekomst veilig kunnen stellen. Het gevaar van de huidige crisis en robotisering is dat teveel mensen geen mogelijkheden meer hebben om voldoende te verdienen en passend werk te vinden.
Een van zijn voorstellen is een basisinkomen. Hij is ook voorstander van het introduceren van parallelle munteenheden en lokale economieën, zoals men dat doet bij het LETS (Local Exchange Trading Systems). Dit hebben meer mensen bepleit. Het sterke van Broere is dat hij goed kan onderbouwen hoe intussen globale problemen zijn ontstaan door menselijk economisch verkeer. Het is aan iedereen om mee te werken aan een werkende oplossing.

Het economische systeem begon in de ogen van Broere in de zeventiger jaren een gevaarlijke koers in te zetten toen de koppeling met de goudvoorraad is losgelaten. Die koppeling hield de relatie tussen echte en virtuele waarde van economisch verkeer in stand. Er was een balans tussen geld dat naar de bank werd gebracht en dat wat er werd geleend. Spaarrente stond als het ware voor de beloning van het bewaken van de goudvoorraad. Sinds het loslaten van die koppeling zijn er allerlei financiële producten mogelijk geworden die er toe hebben geleid dat nu 97% van de transacties gedaan wordt met digitaal geld dat gecreëerd is uit het niets (“Mickey Mouse”-geld). Met dit digitale "fiat"-geld is toestemming gegeven om geld te maken dat wordt pas op een rekening verschijnt op het moment dat iemand een lening neemt bij een bank en verdwijnt weer wanneer hij dit afbetaalt. Daar is op zich niets mis mee, maar omdat er rente moet worden betaald kan dit systeem alleen werken wanneer er economische groei is. Wanneer dat proces bij commerciële banken niet democratisch wordt gereguleerd dan wordt de relatie tussen economisch verkeer en reële waarde steeds zwakker. Geld met geld verdienen is alleen aantrekkelijk voor mensen met minstens een half miljoen vermogen. Daar is op zich ook niets mis mee als hun geld voor zinvolle zaken werd ingezet. Maar dat is niet het geval (meer). Het zou kunnen werken als zij alleen zelf de risico's dragen van het spel met beurskoersen dat steeds meer op een casino begint te lijken. Maar het is de werkende burger en middenstand die belasting betalen die het gat van het tekort in de balans moeten bijleggen.
Ondertussen is een groot deel van de prijzen in het economisch verkeer opgebouwd uit rente van die schulden. Het gevolg is dat het minder rijke deel van de bevolking bezig is geld over te hevelen naar het rijkste deel, waardoor de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt. De gewone burger die reële arbeid verricht, het milieu, het klimaat en het landbouwhuisdier worden dan slachtoffer van het groeidenken, automatiseren en kostenbesparing.

De totale schuld loopt ondertussen op tot astronomische waarden die niet meer zijn af te betalen. Vandaar dat Broere pleit voor een “bailout” of “jubeljaar". Dit komt neer op het kwijtschelden van alle schulden en opnieuw beginnen met een renteloze economie.
Broere voorspelt dat het systeem zal instorten, maar wanneer dat relatief traag zal verlopen en niet aangepast wordt met het oog op een duurzame oplossing kan dit gepaard gaan met veel chaos en geweld. De reden is dat de weinige rijken die het meest te verliezen hebben, hun macht en geld zullen inzetten om koste wat het kost hun positie te verdedigen. Ze zullen dat doen zonder dat de relatie tussen politieke en economische besluiten zichtbaar wordt voor de kiezer. Om oneigenlijke beïnvloeding van globale processen te voorkomen is inzicht nodig bij een voldoende grote kritische massa van personen die het politieke verschil kunnen maken. Anders blijven ze, zonder zich dat bewust te zijn, geld, energie en menskracht aandragen voor verergering van de problemen.

Het verhaal van Broere is niet per se lastig te volgen. Het is een spiegel voor diegenen die denken er zonder samen te werken mee weg te komen of er zelfs beter van te worden ten koste van anderen. Ook wie naïef blijft geloven dat werkgevers (overheid en ondernemers) die winst maken, dit zullen investeren in banen ipv automatisering, werkt mee aan versluiering van de mankementen van de huidige economie. Dit geldt ook voor politici en hun kiezers die banen denken te creëren door belasting op arbeid te verlagen en op grondstofgebruik niet te verhogen.

Ad Broere, lezing op youtube: Geld Komt Uit Het Niets deel 1 van 7.

Alle boeken van Ad Broere (bol.com).

Een goede aanvulling op het verhaal van Broere is James Robertson. Hij pleit (naast het basisinkomen) voor een drie-delige financiële hervorming.

1. Andere vorm van belasting heffen. Zoals ook Thomas Rau zegt; „belasting op onttrokken waarde”. Een verregaande negatieve impact belasting.

2. Andere vorm van geld-creatie. Rente-vrije geld-creatie omdat meer geld produceren om rente te betalen op de schulden van de geld-creatie zelf gewoon absurd is en alleen maar kan leiden tot grotere schulden.

3. Andere vorm van besteding van geld. Dat niet de banken mogen kiezen waar ze „nieuw geld” in investeren, maar dat dit democratisch kan beslist worden via de overheid. (banken blijven uiteraard wel het geld in omloop beheren)

James Robertson op Youtube - It's Our Money Anyway.

Wikipedia: Guy Standing waarschuwt in zijn boek The Precariat, the new dangerous class voor de gevolgen van die onzekerheid. Het precariaat kenmerkt zich door korte banen, lage inkomens, moeilijke relaties, weinig sociale zekerheid en/of het ontbreken van een politieke stem. Naast een dreiging van toenemende armoede (zoals bij de Mini-Jobs in Duitsland), is het precariaat bovendien vatbaar voor populisme en extremisme en vormt het zo tevens een democratisch gevaar. Die precaire klasse breidde de laatste jaren uit en werd diverser aldus Standing. In Japan schat hij de bevolkingsgroep op meer dan 20 miljoen. In Europa werd het precariaat een thema in de vroege 21ste eeuw: hoogopgeleide jongeren vonden geen baan of verrichtten onderbetaald werk.

Standings ideeën in context
Het boek herinnert in zekere zin aan Richard Wilkinsons boek The spirit level, waarin wordt aangetoond hoe een hogere mate van ongelijkheid in een maatschappij samenhangt met allerlei sociaal destabiliserende elementen, zoals meer tienerzwangerschappen, slechtere gezondheid en meer geweld.[4]

Basisinkomen
Standing denkt dat een basisinkomen de eerste stap is om ‘de nieuwe gevaarlijke klasse’ te vermijden of te bestrijden.

Alle artikelen van Prof. Guy Standing (bol.com).

Panta rhei geldt ook voor geld, maar dan van arm naar rijk

Zygmunt Bauman beschrijft hedendaagse trends tegen de achtergrond van wat hij noemt de 'vloeibare moderniteit'. Hiermee bedoelt hij dat in de huidige samenleving niets een lang leven is beschoren. Alle relaties, instituties, groepen zijn flexibel geworden, onderhevig aan voortdurende verandering. Kapitaalstromen en communicatie zijn ongrijpbaar geworden en lastig te controleren.
Liquiditeit is soms keihard. Onder het mom van 'eigen verantwoordelijkheid' worden complexe problemen en de lasten van onze 'vloeibare tijden' op de individuele schouders van burgers gelegd.

Spirit Level. Why Equality is Better for Everyone (bol.com).

Onnodig gif in ons drinkwater

Renée Bergkamp, directeur Vereniging van waterbedrijven in Nederland (Vewin), reageert met een ingezonden brief in de Volkskrant van 19-2-2014 op een artikel over onkruidverdelger glyfosaat.

In zijn artikel 'Gif in de verdomhoek' (Wetenschap, 15 februari) spreekt René Didde over 'pseudowetenschappelijke angstverhalen' en 'naar hartenlust shoppen uit de metersdikke dossiers'. Daarmee wordt zijn verhaal een betoog voor 'onkruidgif', waarin de essentie van drinkwater en volksgezondheid nauwelijks aan bod komen.
Zo staat in de aangehaalde levenscyclusanalyse-studie (LCA) (paragraaf 2.5) van Niels Jonker dat 'in een LCA- berekening het overschrijden van drinkwaternormen niet expliciet wordt meegenomen'. Dat verklaart bijvoorbeeld dat borstelen slecht scoort in deze studie.
Borstelen leidt namelijk tot een kortere levensduur van de verharding en dat is niet goed voor het milieu. Tsja…. Nogal eenzijdig, want het grootste probleem met glyfosaat is nu juist het risico voor de drinkwaterproductie.
Uit oogpunt van de volksgezondheid gelden wettelijke normen - zowel nationaal als Europees - voor onkruidbestrijdingsmiddelen in drinkwaterbronnen. Daar voldoen we dus niet aan en glyfosaat overschrijdt de norm het vaakst, de afgelopen vijf jaar ruim 130 keer. Door gebruik op bestrating komt het middel in het oppervlaktewater. Inmiddels wordt het ook al boven de norm aangetroffen in grondwater.
De 'onschuldige allesdoder' glyfosaat spoelt dus wel degelijk uit naar drinkwaterbronnen en daar hoort een gifstof niet thuis. Door de toename van dit soort bedreigingen moeten drinkwaterbedrijven extra zuiveren om de kwaliteit van het drinkwater te garanderen. En ook dat betekent extra CO2-uitstoot, want zuiveren kost energie en dat is in het hele verhaal niet meegenomen.
Het betekent ook extra kosten, die niet de vervuiler maar de consument moet betalen. Is dat redelijk? Kennelijk vinden we in Nederland het spuiten met chemie op verhardingen belangrijker dan het schoon houden van onze drinkwaterbronnen. En dat terwijl er prima alternatieven zijn. Dat bewijzen de vele gemeenten die al jaren chemievrij onkruidbeheer hanteren.

Militairen moeten onmogelijke keuzes maken

Uit een interview met de Volkskrant 18-2-2014.
Veldhuizen is niet de enige militair die na een missie terugkeert met psychische klachten. Defensie gaat ervan uit dat 5 procent kampt met een posttraumatische stressstoornis. Dat zijn de officiële cijfers, zegt Veldhuizen, maar hij weet beter. 'Ik ken jongens die met hun klachten expres naar de huisarts gaan en niet naar de militaire arts. Het verschil? Dan hoeft niemand het bij defensie te weten. Het gevaar is dat ze dan dezelfde medicatie krijgen als ik, maar wél hun werk blijven doen. Op de doosjes van mijn medicijnen zitten gele waarschuwingsstickers. Ik kan daardoor geen militair meer zijn. En geen verpleegkundige. Hé Niels, zeggen mijn collega's dan, kijk eens naar jouw carrièrelijn - nee, die gaat lekker'. Hij zegt: 'Velen kiezen ervoor te zwijgen. Als ik met mijn verhaal maar iemand kan helpen, is het al goed'.

In zijn boek staat een heleboel niet, zegt hij. Zeker de helft van de tekst, minstens de helft van de incidenten, heeft hij gewist. Maar wat er wél staat, geeft een onthutsend beeld van een militair die zichzelf bijna verloor en net op tijd hulp zocht.
Oorlog in mijn kop. Erfenis uit Uruzgan (Ebook bol.com).

Hoe economische ongelijkheid samenlevingen schaadt

We voelen instinctief aan dat het in samenlevingen met enorme inkomensverschillen op de een of andere manier fout gaat. Richard Wilkinson brengt in de TED-talk hieronder de harde gegevens over de economische ongelijkheid in kaart en laat zien wat er mis gaat als rijk en arm te ver uit elkaar liggen: echte effecten op gezondheid, levensduur, zelfs op fundamentele waarden als vertrouwen.

Nederlands ondertiteld

Hoeveel is genoeg? Geld en het verlangen naar een goed leven (bol.com).

Waarom werken we ons te pletter om steeds meer rijkdom te vergaren? Hoeveel is genoeg? Vader en zoon Robert en Edward Skidelsky zoeken een antwoord bij de Britse econoom John Maynard Keynes. Die voorspelde in 1930 dat we binnen de eeuw in een land van melk en honing zouden leven: ons inkomen zou alleen maar toenemen en we zouden niet meer dan vijftien uur per week moeten werken.

De Skidelsky’s vertellen hoe en waarom Keynes zich heeft vergist. Volgens hen heeft de economie een morele dimensie gehad sinds het begin van onze beschaving. Die zijn we uit het oog verloren. Daarom moeten we opnieuw bepalen wat in ons leven echt belangrijk is.

Het goede leven

Waar bestaat het goede leven dan uit? De Skidelsky’s introduceren zeven basisgoederen, die noodzakelijk zijn voor een goed leven.

1. Gezondheid.
2. Geborgenheid.
3. Respect.
4. Persoonlijkheid (autonomie).
5. Harmonie met de natuur.
6. Vriendschap.
7. Vrije tijd.

We worden afhankelijk gemaakt van zout, suiker en vet

Michael Moss ontrafelt in zijn boek de tactiek van voedselproducenten om ons afhankelijk te maken van zout, suiker en vet.

Voedselproducenten blijken er alles aan te doen om ons te verleiden en een plekje in onze maag te veroveren, en houden ons zo afhankelijk van zout, suiker en vet. Het aantal mensen met zwaar overgewicht, diabetes en hartziektes is zo schrikbarend toegenomen dat men spreekt van een heuse obesitas-epidemie. Al jaren worden grote voedselbedrijven als Nestlé, Oreos, Kellogs, Procter & Gamble, Coca-Cola en Mars aangesproken op het ongezonde voedsel dat ze op de markt brengen. Zij weerleggen de kritiek met het argument dat de consument de keuze maakt en zij enkel de markt bedienen.

Uit een interview door Mac van Dinther in de Volkskrant.
Uw boek begint met een scène uit 1999 waarin topmensen van de voedingsindustrie in het geheim bij elkaar komen om het probleem van obesitas te bespreken. Zij wisten heel goed waarmee ze bezig waren.
'Dat was een belangrijk moment. Sigarettenfabrikant Philip Morris was door de overname van onder meer Kraft Foods in de jaren tachtig een van de grootste voedingsconcerns. In de jaren negentig ging de hoogste baas van Philip Morris naar zijn voedingsmensen en waarschuwde: jullie krijgen straks net zulke problemen met vet en suiker als wij met nicotine. In 1999 stonden ze op een kruispunt, maar uiteindelijk gingen ze de kant op die ze gewend waren: verder op de oude weg van suiker, vet en zout'.

Michael Moss. Salt, Sugar, Fat (bol.com).

Vrouwelijke economen op de lijst van (on)bescheiden economen

Sweder van Wijnbergen zei donderdag 'de lijst niet te hebben gezien'. Vrouwen zijn niet bescheidener dan mannen. Ze scoren hoog in beide ranglijsten. Van de universiteiten zijn de economen van de Erasmus Universiteit het meest bescheiden en die van de Radboud het minst.

Hoofdredacteur Harry van Dalen van Me Judice zegt dat overschatting en onderschatting bij het bepalen van de expertise een rol spelen. 'Dat is menselijk en onontkoombaar, maar ook iets wat we op den duur onder de loep willen nemen'. Volgens Van Dalen waren bijna alle economen bereid aan het onderzoek mee te doen, behalve die van het CPB en de DNB, wier mening niet los kan worden gezien van de instelling waarvoor ze werken.

Van Dalen juicht het toe dat economen zich ook in andere terreinen verdiepen. In 2010 zei hij dat een van de oorzaken van de crisis 'overmoed en overspecialisatie' was.
Jan Pen. Vandaag staat niet alleen, essays en memoires (bol.com).

Slechte slogans al 2000 jaar een begrip

De Volkskrant meldt het volgende.
Schadeherstelbedrijf Joustra uit Halfweg heeft de Slechtste Slogan van het Jaar-verkiezing van Radio Veronica gewonnen. De autoreparateur voert de reclamespreuk 'Een deuk van heb ik Joustra'.

Tweede werd bakkerij Dam uit Nieuw-Beijerland met 'He! Cake je naar mijn gebak?'. Loodgietersbedrijf Ad van den Elshout uit Kwintsheul legde beslag op de derde plaats met 'Lekt er wat, bel dan Ad'.

Eervolle vermeldingen kregen Karreboer aanhangerverhuur ('Kwaliteit die u blijft achtervolgen') en Haitsma installatietechniek ('Geen woorden maar draden'). Vorig jaar won won Jozefs Timmerwerken met 'Al meer dan 2000 jaar een begrip'.

Louis Weltens uit 's-Gravenzande reageerde "jammer dat ik de Slogan van het Jaar-verkiezing op Radio Veronica heb gemist (V, 16 oktober). Anders had ik een geheide winnaar gehad. Gezien in Frankrijk, op een grote betonwagen. C'est le béton qui fait la musique".

De Kerk Loslaten van Anneke Polkerman

Mijn recensie van het boek De Kerk Loslaten van Anneke Polkerman stond oorspronkelijk op Zinweb. Ik heb het mijn eigen site geplaatst.

"Buitenstaanders kennen de wereld van het strenge protestantisme vooral van de boeken van inmiddels ongelovige schrijvers als Jan Wolkers en Maarten 't Hart. Agogisch counselor Anneke Polkerman stamt ook uit die wereld maar laat zien dat een afscheid van de Kerk geen afscheid van spiritualiteit of zelfs christendom hoeft te betekenen…".

Hier de link. De Kerk Loslaten (recensie).


Titus Rivas.

Compassie als universele waarde

Compassie is niet zomaar een gedachte, het is een universele waarde die de mensen wereldwijd verbindt. In iedere cultuur, religie of samenleving komt deze waarde terug.
Bij oprecht mededogen gaat het om het doelbewust rekening houden met anderen zonder dat je daarbij uiteindelijk toch alleen weer je eigen belangen voor ogen hebt. Rekening houden met een ander omdat die persoon je anders vroeg of laat zou kunnen benadelen, heeft dus niets te maken met echte compassie.
In de ethiek kent men de zogenoemde gulden regel, die binnen allerlei levensbeschouwelijke tradities terug te vinden is. In het Nederlands vat men deze wel samen als volgt. “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”.

De verzoening met tragiek is politiek noodzakelijk

Waarom kunnen we maar niet aanvaarden dat de wereld fundamentele tekortkomingen kent? Waarom willen we alle pech, leed en risico uitbannen? De menselijke conditie is er nu eenmaal een van tragiek. Al lezen we dat graag in de Griekse tragedies, in het maatschappelijk bestaan ontkennen we het liever. Daartoe uitgedaagd door het populisme, dat ons wil verlossen van het tragische en het onvolmaakte, intensiveert de bestaande politieke orde zijn greep op de samenleving. De modernistische droom van maakbaarheid is verworden tot de nachtmerrie van een alom interveniërende fatale staat.

Maar de politieke orde is een symbolische orde. Een orde waarin met handelingen, gebaren en woorden de strijd om de macht wordt gevoerd. Dat heeft het populisme beter begrepen dan de bestaande politiek, die voor elk vraagstuk - van obesitas tot overlast, van pesten tot klimaatverandering - een oplossing wil vinden. Waarheid en moraal moeten daarvoor de legitimatie bieden, terwijl we van Machiavelli hebben geleerd dat politiek machtsuitoefening is zonder vanzelfsprekende legitimatie van buitenaf.

Het boek van hoogleraar bestuurskunde Paul Frissen behelst een analyse van de dubbele uitdaging van populisme en modernisme en bevat een pleidooi voor een opvatting van politiek als esthetisch domein. Daarbij gaat het om een benadering van het politieke in termen van stijl, vorm, ordening en constitutie. Het tragische speelt een cruciale rol, want het besef dat het bestaan onvolmaakt is en vol tegenstrijdigheden, is een voorwaarde om de maatschappelijke pluraliteit te waarborgen. Nietsdoen is altijd een optie: fatalisme van de staat is heilzaam voor een vrije samenleving. De verzoening met tragiek is politiek noodzakelijk.

In een interview met de Volkskrant zegt Frissen het volgende over het noodlot.
Wat is uw definitie van het noodlot?
'Het noodlot is het onvoorspelbare, het niet maakbare, het niet beheersbare, het niet controleerbare. Het is alles wat je doet beseffen dat je niet de meester bent over de wereld. Ook niet naarmate je meer weet. Weten wat iets is, neemt het noodlottige niet weg. De politiek zou zich bescheidener ten opzichte van dat noodlot moeten opstellen. Wanneer het echt de ambitie van politiek wordt om het noodlot op te heffen, dan wordt politiek levensgevaarlijk. Want dan wordt politiek totalitair.

'Aan burgers staat het volledig vrij om welke houding dan ook te hebben ten aanzien van het noodlot. Dat is de kern van de vrijheid. Maar de staat moet niet meegaan in de gedachte dat alle leed kan worden uitgebannen. Juist vanwege die vrijheid van de burger. Omdat daardoor conflict, strijd, oorlog en ongewenste inperking van de vrijheid van anderen ontstaan, hebben wij een sterke staat nodig die daarin kan temperen. De staat is de instantie die over het geweldsmonopolie beschikt en over het belastingmonopolie, en daarom kan de staat niet worden toegelaten in het domein van de moraal en ook niet in het domein van de waarheid. Hij moet neutraal zijn en ten aanzien van het noodlot een positie van uiterste terughoudendheid innemen. Anders gaat hij de ambitie van de burger overnemen en zeggen: ik ga het voor u oplossen'.
De fatale staat, over de politiek noodzakelijke verzoening met tragiek (bol.com).

Het dilemma van de vaccinatie

Janneke Bazelmans schrijft in een opinie artikel in de Volkskrant van 22 juli over het dilemma van ouders over de vraag om wel of niet hun jonge kinderen te vaccineren.
“Het vaccinatieprogramma van de overheid plaatst de kritische ouder voor een dilemma. Aan de ene kant voelt vaccineren niet goed. Naast ziektekiemen zitten er immers ook giftige hulpstoffen in de vaccins. Wie spuit er gifstoffen in een baby van amper twee maanden oud? En dan niet een keer, nee voordat een kind veertien maanden is, heeft het al vijf keer een cocktail ziektekiemen, chemische en giftige stoffen ingespoten gekregen. Een baby krijgt niet eens de kans om zelf een afweersysteem op te bouwen. Sterker nog, er wordt het afweersysteem iets opgelegd dat in normale situaties nooit zou voorkomen. En beschermen deze vaccins het kind of is het juist de conditie van het individuele immuunsysteem waar het om gaat? Misschien is het juist beter voor een kind om een ziekte door te maken en daarna levenslang immuun te zijn.

Aan de andere kant voelt niet vaccineren ook niet goed. Je wil niet dat je kind een ziekte krijgt met mogelijk ernstige gevolgen. Je wilt ook niet dat jij daar verantwoordelijk voor bent. En je gelooft de autoriteiten. De experts zullen het wel beter weten. Je verschuilt je achter de rug van de overheid. De overheid die precies weet wat gevaarlijk is en wat niet. Een overheid die voor de vaccinaties betaalt. Maar ook een overheid die banden heeft met farmaceuten. Wereldwijde vaccinatieprogramma's zijn uitgegroeid tot een industrietak met miljarden winsten. Welk belang heeft een industrie bij een goede gezondheid als zij haar geld verdient aan ziekten”?

Bazelmans besluit haar artikel met de volgende oproep.
De enige manier voor ouders om uit te vinden wat waar is, is vragen te stellen en zelf na te blijven denken. Want als we ons niet bewust zijn van wat we bij onze kinderen inspuiten, weten we natuurlijk ook niet wat de gevolgen kunnen zijn. De overheid kan ons hier behulpzamer in zijn door het vaccinatieprogramma veel transparanter te maken.
Tot zover Bazelmans.

Volgens de bijsluiter die zij had opgevraagd waren de farmaceuten gevrijwaard van aansprakelijkheid. Wanneer je vaccineert is er een klein percentage dat achteraf beter af zou zijn geweest wanneer zij geen vaccinatie hebben gehad. Dat is pure statistiek en ingecalculeerd. Moet je de industrie daarvoor laten opdraaien? Wel wanneer dat percentage hoger uitvalt doordat de industrie daarover geen eerlijke informatie heeft verschaft. Is dat percentage het verwachtte dan zou het mooi zijn wanneer iedereen zich uiteindelijk bij dit risico neerlegt, of aan Gods wil toeschrijft, want vaccinatie is toch een individuele beslissing.