Discussie over bewustzijn bij dieren en de noodzaak van het analogie-postulaat

Het vraagstuk van bewustzijn (subjectieve beleving) bij dieren wordt vaak beschouwd als iets wat je niet wetenschappelijk kunt benaderen. Titus Rivas gaat met het artikel Discussie over bewustzijn bij dieren en de noodzaak van het analogie-postulaat in tegen deze veronderstelling. Ten eerste beperkt de empirische wetenschap zich volgens de wetenschapsfilosofie van Karl Popper niet tot het tastbare of fysieke. Ten tweede steunen andere benaderingen van dierlijk bewustzijn toch impliciet op een analogie-postulaat.
Onder het analogie-postulaat verstaan we hier vooral dat dieren met een zelfde zenuwstelsel en vooral ook een zelfde soort gedrag als de mens naar alle waarschijnlijkheid ook vergelijkbare subjectieve ervaringen hebben als mensen.

Een hiernamaals voor dieren

In de westerse traditie wordt een hiernamaals meestal gereserveerd voor de mens. Als er al dierlijke zielen bestaan dan zijn die sterfelijk en helemaal gebonden aan hun lichaam en daarin radicaal verschillend van de menselijke ziel. Alleen in de vorm van een diersoort of de collectieve ziel daarvan worden dieren nog wel eens geacht hun sterfelijkheid te overwinnen, maar dat heeft verder geen gevolgen voor hun lot als individu.
Titus Rivas staat in zijn artikel Dieren en leven na de dood stil bij deze gangbare opvatting en stelt er een andere visie tegenover van dieren als geestelijke wezens die niet vernietigd worden door de dood. Hij bespreekt de tegenstand tegen deze - voor veel westerlingen - nieuwe visie bij iemand als de parapsycholoog John L. Randall en wijst op empirisch bewijsmateriaal.