Voortdurende persoonlijke groei

Reïncarnatie wordt soms voorgesteld als onderdeel van een zinloze cyclus van leven en dood waar je niets wijzer van wordt. 

Ook een leven na de dood zien sommigen vooral als bron van zinloze herhaling die leidt tot een eeuwige verveling.
 

Titus Rivas gaat in tegen deze opvattingen en stelt er een notie van progressieve geestelijke groei en ontwikkeling tegenover, de persoonlijke evolutie over levens en in een hiernamaals.

Kennis over het hiernamaals

Velen denken dat de menselijke kennis niet verder kan reiken dan deze aardse wereld. In dit artikel van Titus Rivas wordt deze veronderstelling kritisch onder de loep genomen.
Vooral een kritische vergelijking van bijnadoodervaringen met tussenperiodeherinneringen biedt perspectief op enige kennis van een leven hierna.

Een hiernamaals voor dieren

In de westerse traditie wordt een hiernamaals meestal gereserveerd voor de mens. Als er al dierlijke zielen bestaan dan zijn die sterfelijk en helemaal gebonden aan hun lichaam en daarin radicaal verschillend van de menselijke ziel. Alleen in de vorm van een diersoort of de collectieve ziel daarvan worden dieren nog wel eens geacht hun sterfelijkheid te overwinnen, maar dat heeft verder geen gevolgen voor hun lot als individu.
Titus Rivas staat in zijn artikel Dieren en leven na de dood stil bij deze gangbare opvatting en stelt er een andere visie tegenover van dieren als geestelijke wezens die niet vernietigd worden door de dood. Hij bespreekt de tegenstand tegen deze - voor veel westerlingen - nieuwe visie bij iemand als de parapsycholoog John L. Randall en wijst op empirisch bewijsmateriaal.