Liefde en het wezenlijke waarnemen

Jiddu Krishnamurti leefde van 1895 tot 1986 en was ooit verkozen om een soort spirituele wereldleider te worden. Maar hij wilde geen volgelingen, want “wie een ander volgt, houdt op de waarheid te volgen”. Hij wilde niet leiden, hij wilde naar eigen zeggen samenwerken. Zijn teksten gaan over leven in het nu, denken, macht, liefde, angst, vrijheid, waarheid, waarnemen en niet-handelen.

Een voorbeeld van zijn (bewerkte) teksten, waarin zijn niet altijd toegankelijke stijl zichtbaar wordt.
We leven tussen hoop (toekomst) en vrees (verleden). Wie geen inzicht heeft hoe beide ons beïnvloeden en wie zich identificeert met iets is niet vrij. Die vrijheid willen kennen en verwerven noemt Krishnamurti normaal en gezond. Het denken moet leeg zijn om helder te kunnen zien. U moet vrij zijn van iedere vorm van veroordeling, van elke opinie, van al het wel of niet eens zijn.
Voor de hele ontwikkeling van het menselijk wezen, wordt eenzaamheid noodzakelijk, als een manier om gevoeligheid te kweken. Door gaandeweg bewust te worden welke invloed van het verleden en ervaringen waarneming onzuiver maakt, kunnen de waarnemer en het waargenomene gaan samenvallen en de afgescheidenheid opheffen.
Wanneer de individualiteit zich verwezenlijkt heeft door voortdurende inspanning, waarin ze de muur der afgescheidenheid afbreekt en vernietigt, wanneer ze dat gevoel van 'zijn zonder inspanning' bereikt heeft, dan heeft het individueel bestaan zichzelf verwezenlijkt.
Pas wanneer de menselijke geest in staat is aan die uiteindelijke eenzaamheid te ontstijgen meldt zich vrijheid- de absolute vrijheid van angst. Alleen dan kom je zelfstandig te weten wat werkelijkheid is, die onmetelijke energiebron die geen begin kent en geen einde. Zolang de geest echter in termen van tijd zijn eigen angsten verwekt, is hij niet in staat tot inzicht in datgene wat tijdloos is.

Hoe veranderen we? Wat is de drijfveer, het motief, de kracht die ons alle barrières doet slechten?
Alleen het volledig niet-handelen, alleen de volledige ontkenning van 'wat is'. Wij zien de geweldige kracht niet die ligt in de ontkenning. Als je de gehele structuur verwerpt van principes en formules, en daarmee de macht, de autoriteit, die daaraan wordt onttrokken, geeft die verwerping op zich je de kracht die nodig is om alle andere gedachteconstructies te verwerpen - en daarmee heb je de energie om te veranderen!

Liefde
De mens praat eindeloos over liefde: heb je naaste lief, heb je God lief, wees vriendelijk. Je bent zo op jezelf geconcentreerd, dat het je ontbreekt aan liefde. En zonder liefde is er alleen verdriet. Je moet dit ontdekken, je moet het tegenkomen. Je moet er hard voor werken. Je moet er voor werken met inzicht in jezelf, zonder ophouden, met hartstocht. Hartstocht is iets anders dan lust; wie niet weet wat hartstocht is, zal nooit de liefde kennen. Liefde kan alleen ontstaan bij totale zelfovergave. En alleen liefde kan orde tot stand brengen, een nieuwe cultuur, een nieuwe manier van leven.

Medelijden betekent lijden met alle dingen. Niet-doden, dat betekent dat u leeft van dingen die u moet doden, zoals groenten, maar dat u geen dieren doodt. Als er dit gevoel van medelijden is, dan doodt u helemaal niets, niet met woorden, niet met gebaren, niet met ideeën.

Om te ontdekken wat liefde is, moet u alle tradities van u afschudden, alle emoties, gevoelens, al die dingen die u om u heen hebt opgebouwd, dat alles moet u aan de kant zetten. En dan, om iets te ontdekken dat heel, totaal en harmonieus is, moet u werken, kijken, observeren.

Tot zover een korte compilatie van zijn teksten. Hij wilde graag samenwerken, maar je kunt niet stellen dat hij een dialoog aanging. Het is (uiteraard ook) lastig voor Krishnamurti om te spreken over ongrijpbare concepten als "waarheid" terwijl telkens twee tegengestelde waarheden tegelijk lijken te gelden. Hij benadrukt tegelijk het belang van zelf nadenken en geeft ook de relatieve waarde van denken weer. Hij schetst het ideaal van 'niet-handelen' wat voor sommigen alleen bereikbaar te zijn na veel inspanning. Om met Cruijff te spreken "je gaat het pas zien wanneer je het door hebt".

Boeken van Krishnamurti op bol.com.

Kluun is spirituele doe-het-zelver

Het nieuwe boek van Kluun heet “God is gek”. Met de titel protesteert hij tegen de “antigodbrigade oftewel atheïsten”. Dat zijn intellectuelen en opiniemakers, die het verwerpelijk vinden dat mensen geloven en dit nauwelijks of niet kunnen onderbouwen.
Velen zien in de vele onrechtvaardigheden, haat en ongeluk in de wereld een bewijs dat God niet zou bestaan. Zij stellen zich voor dat als er een almachtige God zou bestaan, dat die dan ogenblikkelijk uit liefde alle onrecht, ziekte en ongeluk zou uitbannen en als het ware een paradijs zou scheppen. Aangezien ongeluk en onrecht bestaan, kan God niet bestaan.

Helaas of gelukkig is onlangs bekend gemaakt dat de eerste regel uit Genesis wel eens verkeerd vertaald zou zijn. God schiep niet hemel en aarde, maar scheidde deze slechts.
Ook knap, maar nu weten we nog niet wat of wie het begin van alles zou zijn.

Overigens waren andere godsdiensten en de volkeren uit de klassieke oudheid heel wat bescheidener in het almachtige beeld dat zij van goden hadden. Goden waren net mensen. Je zou kunnen stellen dat God door hemel en aarde te scheiden ons allereerst vrijheid gaf, “room to move”. Je zou dat een liefdevolle daad kunnen noemen. Liefde is een vorm van verbinden. Willen mensen zich verbinden met elkaar, dan zullen ze eerst niet verbonden moeten zijn. En vanuit echte vrijheid komt niet alleen goeds, maar af en toe ook minder geslaagde acties. It is all in the game. Bestaat God, dan bestaat ook vrijheid. En die vrijheid houdt ook in dat het Godsbewijs niet objectief te geven is, maar dat het een persoonlijk zaak is.

Terug naar Kluun, die pleit voor de spirituele doe-het-zelver. Geloven is een persoonlijke zaak. Niemand kan met waterdichte argumenten overtuigd worden van het bewijs dat God bestaat. Iedereen die bewijzen wil zien van God mag zelf bepalen of in de natuur of de realiteit voldoende aanwijzingen daarvoor bestaan. Een al te zichtbare God zou manipuleerbaar zijn of zelf manipuleren.

Volgens Kluun is de mens het gelukkigst, wanneer hij liefde ervaart. Dat kan zo zijn, maar daarmee heeft de mens nog niet veel grip gekregen op het ontstaan van liefde of geluk. Daarvoor zou hij het beste zo naar de wereld kunnen kijken dat hij aanvaardt dat het goed is zoals het is. Dus inclusief het onrecht enz.. Met andere woorden als hij de vrijheid en de daarbij komende verantwoordelijkheid accepteert. En daarmee is de spirituele doe-het-zelver waar hij wezen wil: verbeter de wereld en begin er mee om jezelf te kennen.

God is gek, de dictatuur van het atheïsme (bol.com).