Carol Bowman over reïncarnatie

Carol Bowman heeft zich ontpopt als een invloedrijke auteur over westerse gevallen van herinneringen aan vorige levens. Samen met haar echtgenoot Steve Bowman is zij verantwoordelijk voor de zeer informatieve website Past Life Center.
Het begon allemaal met de publicatie van een eerste boek, getiteld Children's Past Lives, dat in het Nederlands vertaald is als Wie was mijn kind?

 
Titus Rivas bespreekt dit boek hier.

Recensie van European Cases of the Reincarnation Type

Titus Rivas schreef een boekbespreking van het nieuwste boek van dr. Ian Stevenson over reïncarnatie, het boek European Cases of the Reincarnation Type uit 2003. Zoals de titel al aangeeft gaat het hierbij om klassieke gevallen van kinderen uit Europa met spontane herinneringen aan een vorig leven.

Voortdurende persoonlijke groei

Reïncarnatie wordt soms voorgesteld als onderdeel van een zinloze cyclus van leven en dood waar je niets wijzer van wordt. 

Ook een leven na de dood zien sommigen vooral als bron van zinloze herhaling die leidt tot een eeuwige verveling.
 

Titus Rivas gaat in tegen deze opvattingen en stelt er een notie van progressieve geestelijke groei en ontwikkeling tegenover, de persoonlijke evolutie over levens en in een hiernamaals.

Waarom reïncarnatie waarschijnlijk lijkt

Mensen kunnen om allerlei redenen in reïncarnatie geloven. Minder bekend is dat er ook serieus empirisch onderzoek naar mogelijke herinneringen aan vorige levens wordt gedaan. In dit artikel geeft Titus Rivas aan waarom dit onderzoek erop wijst dat reïncarnatie waarschijnlijk echt bestaat. Hij staat met name stil bij de alternatieve verklaringen van fantasie (waarbij uitspraken slechts toevallig overeenkomen met de historische werkelijkheid) en ESP (helderziendheid en telepathie).

Reizen naar het verleden

Met onze verbeelding reizen naar een andere tijd is heel gewoon. We stellen ons voor hoe het vroeger geweest moet zijn of juist hoe het nog zal worden.
Maar daarnaast zijn sommige mensen ook in staat om een 'paranormale manier' contact te maken met een historisch verleden. Dat wil zeggen dat ze er dingen over weten die overeenkomen met de historische feiten, maar die ze niet uit een boek of film hebben gehaald. Er zijn twee parapsychologische fenomenen die hier mee te maken hebben, namelijk retrocognitie of terugschouw (buitenzintuiglijke waarneming ten aanzien van het verleden) en herinnering aan eigen vorige levens.
Titus Rivas gaat in het artikel Reizen naar het verleden: terugschouw en reïncarnatieherinneringen nader in op deze verschijnselen.

De kindertijd en vorige levens

Serieus uitgaan van de realiteit van reïncarnatie, op basis van parapsychologisch reïncarnatieonderzoek onder jonge kinderen, heeft zeker binnen een personalistisch kader grote gevolgen voor de manier waarop wij tegen kinderen in het algemeen aankijken.
Titus Rivas zet zijn visie hierop uiteen in het artikel De kindertijd en vorige levens.
Hij staat onder meer stil bij het model van de kindertijd als een soort periode van revalidatie na reïncarnatie, bij de pedagogische consequenties van dit model en bij de relatieve charme van de kindertijd.

Het geheugen en herinneringen aan vorige levens

Er bestaan zeer goede empirische aanwijzingen voor de realiteit van reïncarnatie, in de vorm van jonge kinderen die beweren dat ze zich vorige levens herinneren. Deze kinderen beschikken vaak over specifieke informatie die overeenkomt met het leven van een overledene die tot dan onbekend was bij hun directe omgeving en ze vertonen sterke en adequate emoties en verlangens. Er is sprake van een emotionele identificatie met de persoon die ze in het verleden zouden zijn geweest. Ook kunnen ze mensen of dingen uit het vorige leven herkennen en soms vertonen ze relevante vaardigheden of talenten, of fysieke kenmerken die gerelateerd lijken aan dodelijke verwondingen van de overledenen. Een groeiend aantal parapsychologen stelt dat dit soort gevallen het meest bevredigend verklaard kunnen worden door reële herinneringen aan een eigen vroegere incarnatie. 

Ik vraag me in dit artikel af in hoeverre we nu allemaal vorige levens hebben gehad en wat dit impliceert voor het behoud van iemands persoonlijkheidsstructuur uit het huidige leven na reïncarnatie. Ik ontwerp een model van de bekende organische en psychogene factoren rond amnesie en herinnering en vraag me af of deze voldoen om vergetelheid en herinneringen rond vorige levens te verklaren. Ook concludeer ik dat het aannemelijk is dat alles wat we ons mentaal of psychologisch eigen maken in een leven in ieder geval op onbewust niveau behouden blijft en zo dient als basis van onze psychologische toekomst in een nieuw leven.
Bovendien geef ik nog aan waarom ik het positief zou vinden als mensen naar believen toegang kregen tot informatie over hun vorige levens. 

Zie hier het artikel.
Titus Rivas.