Parlement krijgt weinig informatie voor controle aanschaf gevechtsvliegtuigen

Bert Kreemers promoveert 10 februari 2009 op onderzoek naar de besluitvorming over de aanschaf van Nederlandse gevechtsvliegtuigen.

In de Volkskrant een ingezonden brief van Kreemers onder de titel "kamer wordt bij JSF-deal weer dom gehouden". Hij pleit voor het opheffen van de geheimzinnigheid rond de besluitvorming van deze miljardendeals.

Van de samenvatting van zijn proefschrift:
"De keuze van een opvolger van de F-16 is een heet hangijzer in de Nederlandse politiek. En dat waren ook eerdere besluiten over de aanschaf van Nederlandse gevechtsvliegtuigen. De aanschaf van een opvolger van de F-16 gaat meer kosten dan de Betuweroute en de HSL-lijn bij elkaar. Nederland staat aan de vooravond van kostbare en ingrijpende besluiten. Enorm grote belangen van industrie en de luchtmacht staan op het spel. Hoe ging dat bij de vorige “wapenaankoop van de eeuw”; de aanschaf van de F-16 zelf? Dertig jaar geleden moest worden gekozen tussen de Amerikaanse F-16 en de Franse Mirage. Het werd de F-16, een besluit waarover de toenmalige minister van Defensie Henk Vredeling achteraf gezien niet tevreden was. Wat ging er mis? Hoe kwam het dat de verantwoordelijke minister tegen zijn zin de keuze moest laten vallen op de F-16?”
Uitgeverij Balans deelt mee: “In Hete Hangijzers vertelt Bert Kreemers over de missers, uitglijers en complicaties die Haagse politici bij de besluitvorming over de aanschaf op het verkeerde been zetten. Aan de hand van nieuw onderzoek in tot dusver hermetisch gesloten Amerikaanse en Nederlandse archieven wordt een onthullend kijkje gegeven in de keuken van de luchtmacht en van de rivaliserende vliegtuigbouwers. Pogingen om destijds Tweede Kamerleden om te kopen worden in een nieuw daglicht geplaatst."

Tot zover Kreemers. Kreemers was voorlichter voor defensie. Het is te hopen dat de voorlichting van Kreemers via zijn proefschrift leidt tot "promotie" van het parlement tot volwaardige gesprekspartner bij het meedenken over verantwoordelijke besteding van miljarden belastinggeld. Dit in een tijd dat verdediging van sociale rechten minder status heeft dan van het ingrijpen in verweggelegen culturen. Dat beleid lijkt meer op een legitimatie van het onderhouden van een speeltuin voor de wapenindustrie.