We worden afhankelijk gemaakt van zout, suiker en vet

Michael Moss ontrafelt in zijn boek de tactiek van voedselproducenten om ons afhankelijk te maken van zout, suiker en vet.

Voedselproducenten blijken er alles aan te doen om ons te verleiden en een plekje in onze maag te veroveren, en houden ons zo afhankelijk van zout, suiker en vet. Het aantal mensen met zwaar overgewicht, diabetes en hartziektes is zo schrikbarend toegenomen dat men spreekt van een heuse obesitas-epidemie. Al jaren worden grote voedselbedrijven als Nestlé, Oreos, Kellogs, Procter & Gamble, Coca-Cola en Mars aangesproken op het ongezonde voedsel dat ze op de markt brengen. Zij weerleggen de kritiek met het argument dat de consument de keuze maakt en zij enkel de markt bedienen.

Uit een interview door Mac van Dinther in de Volkskrant.
Uw boek begint met een scène uit 1999 waarin topmensen van de voedingsindustrie in het geheim bij elkaar komen om het probleem van obesitas te bespreken. Zij wisten heel goed waarmee ze bezig waren.
'Dat was een belangrijk moment. Sigarettenfabrikant Philip Morris was door de overname van onder meer Kraft Foods in de jaren tachtig een van de grootste voedingsconcerns. In de jaren negentig ging de hoogste baas van Philip Morris naar zijn voedingsmensen en waarschuwde: jullie krijgen straks net zulke problemen met vet en suiker als wij met nicotine. In 1999 stonden ze op een kruispunt, maar uiteindelijk gingen ze de kant op die ze gewend waren: verder op de oude weg van suiker, vet en zout'.

Michael Moss. Salt, Sugar, Fat (bol.com).

Kennis en verleiding voor gezondere leefstijl

Jaarlijks worden miljarden aan overheidsgeld uitgegeven om de armsten in de wereld te helpen. Dagelijks proberen duizenden liefdadigheidsinstellingen en NGO’s de meest hulpbehoevenden een beter bestaan te geven. Helaas is veel armoedebestrijding gebaseerd op veronderstellingen en niet op diepgaand onderzoek. In Arm kansrijk laten twee vooraanstaande economen, Ahbiji Banerjee en Esther Duflo, zien dat heel veel ontwikkelingswerk in de afgelopen tientallen jaren heeft gefaald. Op basis van hun kennis, ervaring en onderzoekswerk in ondermeer Chili, India, Kenia en Indonesië hebben de auteurs nieuwe aspecten blootgelegd in het gedrag van arme mensen, in hun behoeftes en in de manier waarop (financiële) hulp hun leven beïnvloedt. Deze fundamentele, nieuwe inzichten zullen kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van betere strategieën en kunnen de aanzet vormen tot een effectievere mondiale armoedebestrijding. In een interview in de Volkskrant van 20 december een interview met Esther Duflo. Zij noemt als voorbeeld van onverwacht gedrag dat mensen die rijst werd aangeboden voor een lagere prijs, het prijsverschil gebruikten om ander (lekkerder en meer eiwitrijk) voedsel te kopen. Of dat mensen bereid zijn zich te laten inenten wanneer ze tegelijk een zakje linzen kunnen krijgen. In onze samenleving wordt een discussie gevoerd of het een teken van betutteling is wanneer de overheid zich met het ongezonde eetgedrag van laag opgeleiden burgers bemoeit. We constateren dat ongezond voedsel goedkoper en meer onder handbereik wordt aangeboden in de supermarkt. Wij zitten met de gespiegelde waarheid: we zouden minder in verleiding moeten worden gebracht en alle kosten zouden eerlijk doorberekend moeten worden naar ongezond voedsel. Vettaks, een hoger Btw-tarief voor ongezond voedsel wordt overwogen. Tenslotte zou de overheid moeten toezien dat er eerlijker wordt gecommuniceerd over de gezondheidsgevolgen van voedsel. Dat gaat twee kanten op: is biologisch vlees wel diervriendelijker en is biologische groente van wezenlijk belang voor een gezonde samenstelling van een maaltijd?

Arm en kansrijk, een nieuwe visie op het bestrijden van armoede (bol.com).