Leidt geld uit het niets tot een doodlopende weg?

Ad Broere, econoom en auteur van Een Menselijke Economie is meer dan dertig jaar werkzaam in respectievelijk de financiële-, opleidingen- en adviessector. Door zijn brede kennis en ervaring weet hij als geen ander de sterktes en zwaktes van het huidige financiële stelsel te verklaren. In Geld komt uit het 'niets' legt Broere uit waarom het aantrekkelijk is om te breken met het huidige financiële stelsel en hij beschrijft mogelijkheden waarop we een duurzame toekomst veilig kunnen stellen. Het gevaar van de huidige crisis en robotisering is dat teveel mensen geen mogelijkheden meer hebben om voldoende te verdienen en passend werk te vinden.
Een van zijn voorstellen is een basisinkomen. Hij is ook voorstander van het introduceren van parallelle munteenheden en lokale economieën, zoals men dat doet bij het LETS (Local Exchange Trading Systems). Dit hebben meer mensen bepleit. Het sterke van Broere is dat hij goed kan onderbouwen hoe intussen globale problemen zijn ontstaan door menselijk economisch verkeer. Het is aan iedereen om mee te werken aan een werkende oplossing.

Het economische systeem begon in de ogen van Broere in de zeventiger jaren een gevaarlijke koers in te zetten toen de koppeling met de goudvoorraad is losgelaten. Die koppeling hield de relatie tussen echte en virtuele waarde van economisch verkeer in stand. Er was een balans tussen geld dat naar de bank werd gebracht en dat wat er werd geleend. Spaarrente stond als het ware voor de beloning van het bewaken van de goudvoorraad. Sinds het loslaten van die koppeling zijn er allerlei financiële producten mogelijk geworden die er toe hebben geleid dat nu 97% van de transacties gedaan wordt met digitaal geld dat gecreëerd is uit het niets (“Mickey Mouse”-geld). Met dit digitale "fiat"-geld is toestemming gegeven om geld te maken dat wordt pas op een rekening verschijnt op het moment dat iemand een lening neemt bij een bank en verdwijnt weer wanneer hij dit afbetaalt. Daar is op zich niets mis mee, maar omdat er rente moet worden betaald kan dit systeem alleen werken wanneer er economische groei is. Wanneer dat proces bij commerciële banken niet democratisch wordt gereguleerd dan wordt de relatie tussen economisch verkeer en reële waarde steeds zwakker. Geld met geld verdienen is alleen aantrekkelijk voor mensen met minstens een half miljoen vermogen. Daar is op zich ook niets mis mee als hun geld voor zinvolle zaken werd ingezet. Maar dat is niet het geval (meer). Het zou kunnen werken als zij alleen zelf de risico's dragen van het spel met beurskoersen dat steeds meer op een casino begint te lijken. Maar het is de werkende burger en middenstand die belasting betalen die het gat van het tekort in de balans moeten bijleggen.
Ondertussen is een groot deel van de prijzen in het economisch verkeer opgebouwd uit rente van die schulden. Het gevolg is dat het minder rijke deel van de bevolking bezig is geld over te hevelen naar het rijkste deel, waardoor de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt. De gewone burger die reële arbeid verricht, het milieu, het klimaat en het landbouwhuisdier worden dan slachtoffer van het groeidenken, automatiseren en kostenbesparing.

De totale schuld loopt ondertussen op tot astronomische waarden die niet meer zijn af te betalen. Vandaar dat Broere pleit voor een “bailout” of “jubeljaar". Dit komt neer op het kwijtschelden van alle schulden en opnieuw beginnen met een renteloze economie.
Broere voorspelt dat het systeem zal instorten, maar wanneer dat relatief traag zal verlopen en niet aangepast wordt met het oog op een duurzame oplossing kan dit gepaard gaan met veel chaos en geweld. De reden is dat de weinige rijken die het meest te verliezen hebben, hun macht en geld zullen inzetten om koste wat het kost hun positie te verdedigen. Ze zullen dat doen zonder dat de relatie tussen politieke en economische besluiten zichtbaar wordt voor de kiezer. Om oneigenlijke beïnvloeding van globale processen te voorkomen is inzicht nodig bij een voldoende grote kritische massa van personen die het politieke verschil kunnen maken. Anders blijven ze, zonder zich dat bewust te zijn, geld, energie en menskracht aandragen voor verergering van de problemen.

Het verhaal van Broere is niet per se lastig te volgen. Het is een spiegel voor diegenen die denken er zonder samen te werken mee weg te komen of er zelfs beter van te worden ten koste van anderen. Ook wie naïef blijft geloven dat werkgevers (overheid en ondernemers) die winst maken, dit zullen investeren in banen ipv automatisering, werkt mee aan versluiering van de mankementen van de huidige economie. Dit geldt ook voor politici en hun kiezers die banen denken te creëren door belasting op arbeid te verlagen en op grondstofgebruik niet te verhogen.

Ad Broere, lezing op youtube: Geld Komt Uit Het Niets deel 1 van 7.

Alle boeken van Ad Broere (bol.com).

Een goede aanvulling op het verhaal van Broere is James Robertson. Hij pleit (naast het basisinkomen) voor een drie-delige financiële hervorming.

1. Andere vorm van belasting heffen. Zoals ook Thomas Rau zegt; „belasting op onttrokken waarde”. Een verregaande negatieve impact belasting.

2. Andere vorm van geld-creatie. Rente-vrije geld-creatie omdat meer geld produceren om rente te betalen op de schulden van de geld-creatie zelf gewoon absurd is en alleen maar kan leiden tot grotere schulden.

3. Andere vorm van besteding van geld. Dat niet de banken mogen kiezen waar ze „nieuw geld” in investeren, maar dat dit democratisch kan beslist worden via de overheid. (banken blijven uiteraard wel het geld in omloop beheren)

James Robertson op Youtube - It's Our Money Anyway.

Wikipedia: Guy Standing waarschuwt in zijn boek The Precariat, the new dangerous class voor de gevolgen van die onzekerheid. Het precariaat kenmerkt zich door korte banen, lage inkomens, moeilijke relaties, weinig sociale zekerheid en/of het ontbreken van een politieke stem. Naast een dreiging van toenemende armoede (zoals bij de Mini-Jobs in Duitsland), is het precariaat bovendien vatbaar voor populisme en extremisme en vormt het zo tevens een democratisch gevaar. Die precaire klasse breidde de laatste jaren uit en werd diverser aldus Standing. In Japan schat hij de bevolkingsgroep op meer dan 20 miljoen. In Europa werd het precariaat een thema in de vroege 21ste eeuw: hoogopgeleide jongeren vonden geen baan of verrichtten onderbetaald werk.

Standings ideeën in context
Het boek herinnert in zekere zin aan Richard Wilkinsons boek The spirit level, waarin wordt aangetoond hoe een hogere mate van ongelijkheid in een maatschappij samenhangt met allerlei sociaal destabiliserende elementen, zoals meer tienerzwangerschappen, slechtere gezondheid en meer geweld.[4]

Basisinkomen
Standing denkt dat een basisinkomen de eerste stap is om ‘de nieuwe gevaarlijke klasse’ te vermijden of te bestrijden.

Alle artikelen van Prof. Guy Standing (bol.com).

Panta rhei geldt ook voor geld, maar dan van arm naar rijk

Zygmunt Bauman beschrijft hedendaagse trends tegen de achtergrond van wat hij noemt de 'vloeibare moderniteit'. Hiermee bedoelt hij dat in de huidige samenleving niets een lang leven is beschoren. Alle relaties, instituties, groepen zijn flexibel geworden, onderhevig aan voortdurende verandering. Kapitaalstromen en communicatie zijn ongrijpbaar geworden en lastig te controleren.
Liquiditeit is soms keihard. Onder het mom van 'eigen verantwoordelijkheid' worden complexe problemen en de lasten van onze 'vloeibare tijden' op de individuele schouders van burgers gelegd.

Spirit Level. Why Equality is Better for Everyone (bol.com).

Hoe economische ongelijkheid samenlevingen schaadt

We voelen instinctief aan dat het in samenlevingen met enorme inkomensverschillen op de een of andere manier fout gaat. Richard Wilkinson brengt in de TED-talk hieronder de harde gegevens over de economische ongelijkheid in kaart en laat zien wat er mis gaat als rijk en arm te ver uit elkaar liggen: echte effecten op gezondheid, levensduur, zelfs op fundamentele waarden als vertrouwen.

Nederlands ondertiteld

Hoeveel is genoeg? Geld en het verlangen naar een goed leven (bol.com).

Waarom werken we ons te pletter om steeds meer rijkdom te vergaren? Hoeveel is genoeg? Vader en zoon Robert en Edward Skidelsky zoeken een antwoord bij de Britse econoom John Maynard Keynes. Die voorspelde in 1930 dat we binnen de eeuw in een land van melk en honing zouden leven: ons inkomen zou alleen maar toenemen en we zouden niet meer dan vijftien uur per week moeten werken.

De Skidelsky’s vertellen hoe en waarom Keynes zich heeft vergist. Volgens hen heeft de economie een morele dimensie gehad sinds het begin van onze beschaving. Die zijn we uit het oog verloren. Daarom moeten we opnieuw bepalen wat in ons leven echt belangrijk is.

Het goede leven

Waar bestaat het goede leven dan uit? De Skidelsky’s introduceren zeven basisgoederen, die noodzakelijk zijn voor een goed leven.

1. Gezondheid.
2. Geborgenheid.
3. Respect.
4. Persoonlijkheid (autonomie).
5. Harmonie met de natuur.
6. Vriendschap.
7. Vrije tijd.

Drol in de zon

Zanger Paskal Jakobsen van de Zeeuwse popgroep BLØF zoekt de luwte op. Hij wordt geïnterviewd in de Volkskrant.

Tekst of melodie?
'Melodie. Er zijn veel mooie liedjes zonder goede tekst. Coldplay heeft alleen maar kutteksten. Maar de muziek is buitengewoon goed. Nederlands is een lastige taal om in te zingen, veel harde klanken. De tekst luistert dus nauw, maar de melodie wint.
'We zijn in de ogen van veel mensen die band met die moeilijke teksten. Het is heel Nederlands om dat zo te cultiveren. Peter (Slager; bassist en tekstschrijver, red.) en ik weigeren onze teksten uit te leggen. We vinden dat we dan het liedje te kort doen. Iedereen ervaart het anders.
'Ik vind het prachtig wat Peter schrijft. Het is wel zo dat de directere teksten het makkelijkst zingen. In het verleden hebben we nummers gemaakt die ik nu niet meer op een plaat zal zetten. Maar dat er tot op de dag van vandaag op Aan de - fucking - kust nog steeds kritiek komt, snap ik niet. Dat hebben we twintig jaar geleden geschreven. Je zou het bijna een jeugdzonde kunnen noemen.
"Er zijn bloggers met een twitteraccount die zelf BLØF-teksten verzinnen. 'Op de rand van mijn wanhoop ligt een drol in de zon. Hij schijnt'. Ik zit er niet mee".

Narcistisch of realistisch?
'Een narcist heeft geen reëel zelfbeeld. Dat heb ik wel. Ik begon natuurlijk met muziek maken omdat ik de behoefte had gezien te worden. Ik was een tiener met een gitaar en ik merkte dat ik iets kon. Het voelde fijn als dat gewaardeerd werd.
'Ik ben nu anders dan tien jaar geleden. Als ik mezelf nu terugzie, kan ik me wel voor mijn kop tikken. Wat een arrogante sukkel. In de tijd dat we net waren doorgebroken, rond 1998, vond ik mezelf zó goed. Heel onhebbelijk. Toch was die houding nodig om zo ver te komen. Zo ben ik niet meer. Ik heb een reëel beeld van wat ik wel en niet kan. Ik vind dat ik mooi kan zingen. Ik kan dat echt heel goed. En verder zijn er niet veel dingen waarin ik goed ben'.
Tot zover de Volkskrant.

Een fraai voorbeeld van zelfinzicht.

Een fragment uit Holiday in Spain van BLØF.
Ik kan nergens heen.
Maar in het zuiden wacht een vrouw nog steeds op mij alleen.
Ze heeft flessen vol tequila en flessen vol gin.
En dan neem ik m'n gitaar mee en m'n gouden ring.
Er zijn vliegtuigstoelen, miljoenen bijbedoelingen en bovendien zijn er,
limousines en er zijn leugens over sterren die we toch niet zien.

Waarvan akte.

Zou het instellen van een boete voor slechte popteksten niet een goed idee zijn (af te trekken van BUMA/STEMRA inkomsten en te storten op een goed doel)?

Een uitzondering blijft het liedje 'Mooie dag'.

Zie ook De Speld. "Nederland getroffen door muzikale aanslag. Iets vergelijkbaars hebben we alleen gezien toen het verzameld werk van BLØF werd gepresenteerd in 2008”.

Zie ook de Snijtafel over "Liefs uit Londen".

Iets komt niet voort uit het niets

Lawrence Krauss. Universum uit het niets. Waarom er iets is in plaats van niets (bol.com).
In een essay in de Volkskrantbijlage Intermezzo van 26 juli 2008 stelt schrijver Kris Verburgh dat natuurkundigen een eeuw geleden beweerden dat iets uit het niets kan ontstaan. Nog eerder geloofden “geleerden” dat muizen ontstonden uit meel.
Iets en niets horen onmiskenbaar bij elkaar, iets bevat soms heel veel niets. Iets volgt soms op niets, soms als creatie van de mens, soms roept de mens God te hulp als verklaring.
Maar iets komt niet voort uit het niets. Nu niet, toen niet en nooit niet.
Ex nihilo nihil fit -niets ontstaat uit niets-.
Ons brein zoekt achter alles een bedoeling. Mensen die slecht zijn opgeleid, maar die wel onder invloed zijn van geestelijken, zijn geneigd de interpretatie en uitleg van hun religieuze voormannen te geloven.
Onwetendheid voedt geloof, en kennis maakt het moeilijker om te geloven. Hoe slimmer en geleerder iemand is, hoe onwaarschijnlijker dat hij in God gelooft.
Maar over het wel of niet bestaan van God zegt dit alles niets. Veel wetenschappers laten niets aan het toeval over, maar laten iets open en zijn agnost.

Wie wel gelooft in de fantasie van Kris Verburgh, zij verwezen naar zijn "schitterende" boeken.
Fantastisch! over het universum in ons hoofd. Kris Verburgh (bol.com).

Alan Watts vertelt over niets het volgende.


Tao is dat waaruit niets kan vertrekken.