Het gevaar van stapeling van bedreigende stoffen

Sluipende vervuiling

Door overmatige economische activiteit raakt ons leefmilieu langzaam vervuild met stoffen die onze gezondheid kunnen aantasten. Maar zowel in voedsel als in ons drinkwater wordt gemonitord op een maximaal percentage gevaarlijke stoffen, waarbij de statistiek wordt ingezet om in te schatten hoe groot de kans is op gezondheidsschade. Op zich is dit een realistische aanpak, maar niemand kan goed inschatten wat het cumulatieve en gezamenlijke effect is van verschillende schadelijke stoffen die afzonderlijk onder de norm blijven waarboven het schadelijk is.

Laat we ons door de autoriteiten niet te veel in slaap sussen?

Zijn we wel voldoende bewust en bezorgd over de complexiteit van de milieu- en gezondheidsproblematiek? Hoewel het monitoren van individuele stoffen en het vaststellen van maximaal toegestane niveaus een belangrijke stap is in de bescherming van de volksgezondheid, kan het zijn dat deze aanpak niet volledig het cumulatieve effect van verschillende stoffen op onze gezondheid weergeeft.
De interactie tussen verschillende stoffen in het milieu en hun gezamenlijke effecten op de menselijke gezondheid is complex en soms moeilijk te voorspellen. Dit wordt vaak aangeduid als het 'cocktaileffect' van chemicaliën, waarbij de combinatie van verschillende stoffen leidt tot een groter effect dan de som van de effecten van de afzonderlijke stoffen.

Het is daarom belangrijk dat beleidsmakers en autoriteiten erkennen dat het monitoren van individuele stoffen mogelijk niet voldoende is om de volledige impact op de gezondheid te begrijpen. Er is behoefte aan meer onderzoek naar de cumulatieve effecten van verschillende stoffen en hoe ze interageren in het milieu en in het menselijk lichaam. Dit kan leiden tot een meer holistische benadering van milieubescherming en volksgezondheid, waarbij niet alleen wordt gekeken naar individuele stoffen, maar ook naar hun combinatie en interacties.

Leef bewust

In de tussentijd is het belangrijk voor individuen om zich bewust te zijn van mogelijke risico's en voorzorgsmaatregelen te nemen om hun blootstelling aan schadelijke stoffen te minimaliseren, zoals het verminderen van het gebruik van chemicaliën in huis, het kiezen van biologische voeding en het ondersteunen van beleid dat de gezondheid van mens en milieu beschermt.

We worden afhankelijk gemaakt van zout, suiker en vet

Michael Moss ontrafelt in zijn boek de tactiek van voedselproducenten om ons afhankelijk te maken van zout, suiker en vet.

Voedselproducenten blijken er alles aan te doen om ons te verleiden en een plekje in onze maag te veroveren, en houden ons zo afhankelijk van zout, suiker en vet. Het aantal mensen met zwaar overgewicht, diabetes en hartziektes is zo schrikbarend toegenomen dat men spreekt van een heuse obesitas-epidemie. Al jaren worden grote voedselbedrijven als Nestlé, Oreos, Kellogs, Procter & Gamble, Coca-Cola en Mars aangesproken op het ongezonde voedsel dat ze op de markt brengen. Zij weerleggen de kritiek met het argument dat de consument de keuze maakt en zij enkel de markt bedienen.

Uit een interview door Mac van Dinther in de Volkskrant.
Uw boek begint met een scène uit 1999 waarin topmensen van de voedingsindustrie in het geheim bij elkaar komen om het probleem van obesitas te bespreken. Zij wisten heel goed waarmee ze bezig waren.
'Dat was een belangrijk moment. Sigarettenfabrikant Philip Morris was door de overname van onder meer Kraft Foods in de jaren tachtig een van de grootste voedingsconcerns. In de jaren negentig ging de hoogste baas van Philip Morris naar zijn voedingsmensen en waarschuwde: jullie krijgen straks net zulke problemen met vet en suiker als wij met nicotine. In 1999 stonden ze op een kruispunt, maar uiteindelijk gingen ze de kant op die ze gewend waren: verder op de oude weg van suiker, vet en zout'.

Michael Moss. Salt, Sugar, Fat (bol.com).