In de westerse traditie wordt een hiernamaals meestal gereserveerd voor de mens. Als er al dierlijke zielen bestaan dan zijn die sterfelijk en helemaal gebonden aan hun lichaam en daarin radicaal verschillend van de menselijke ziel. Alleen in de vorm van een diersoort of de collectieve ziel daarvan worden dieren nog wel eens geacht hun sterfelijkheid te overwinnen, maar dat heeft verder geen gevolgen voor hun lot als individu.
Titus Rivas staat in zijn artikel
Dieren en leven na de dood stil bij deze gangbare opvatting en stelt er een andere visie tegenover van dieren als geestelijke wezens die niet vernietigd worden door de dood. Hij bespreekt de tegenstand tegen deze - voor veel westerlingen - nieuwe visie bij iemand als de parapsycholoog John L. Randall en wijst op empirisch bewijsmateriaal.
