Zanger Paskal Jakobsen van de Zeeuwse popgroep BLØF zoekt de luwte op. Hij wordt geïnterviewd in de Volkskrant.
Tekst of melodie?
'Melodie. Er zijn veel mooie liedjes zonder goede tekst. Coldplay heeft alleen maar kutteksten. Maar de muziek is buitengewoon goed. Nederlands is een lastige taal om in te zingen, veel harde klanken. De tekst luistert dus nauw, maar de melodie wint.
'We zijn in de ogen van veel mensen die band met die moeilijke teksten. Het is heel Nederlands om dat zo te cultiveren. Peter (Slager; bassist en tekstschrijver, red.) en ik weigeren onze teksten uit te leggen. We vinden dat we dan het liedje te kort doen. Iedereen ervaart het anders.
'Ik vind het prachtig wat Peter schrijft. Het is wel zo dat de directere teksten het makkelijkst zingen. In het verleden hebben we nummers gemaakt die ik nu niet meer op een plaat zal zetten. Maar dat er tot op de dag van vandaag op Aan de - fucking - kust nog steeds kritiek komt, snap ik niet. Dat hebben we twintig jaar geleden geschreven. Je zou het bijna een jeugdzonde kunnen noemen.
"Er zijn bloggers met een twitteraccount die zelf BLØF-teksten verzinnen. 'Op de rand van mijn wanhoop ligt een drol in de zon. Hij schijnt'. Ik zit er niet mee".
Narcistisch of realistisch?
'Een narcist heeft geen reëel zelfbeeld. Dat heb ik wel. Ik begon natuurlijk met muziek maken omdat ik de behoefte had gezien te worden. Ik was een tiener met een gitaar en ik merkte dat ik iets kon. Het voelde fijn als dat gewaardeerd werd.
'Ik ben nu anders dan tien jaar geleden. Als ik mezelf nu terugzie, kan ik me wel voor mijn kop tikken. Wat een arrogante sukkel. In de tijd dat we net waren doorgebroken, rond 1998, vond ik mezelf zó goed. Heel onhebbelijk. Toch was die houding nodig om zo ver te komen. Zo ben ik niet meer. Ik heb een reëel beeld van wat ik wel en niet kan. Ik vind dat ik mooi kan zingen. Ik kan dat echt heel goed. En verder zijn er niet veel dingen waarin ik goed ben'.
Tot zover de Volkskrant.
Een fraai voorbeeld van zelfinzicht.
Een fragment uit Holiday in Spain van BLØF.
Ik kan nergens heen.
Maar in het zuiden wacht een vrouw nog steeds op mij alleen.
Ze heeft flessen vol tequila en flessen vol gin.
En dan neem ik m'n gitaar mee en m'n gouden ring.
Er zijn vliegtuigstoelen, miljoenen bijbedoelingen en bovendien zijn er,
limousines en er zijn leugens over sterren die we toch niet zien.
Waarvan akte.
Zou het instellen van een boete voor slechte popteksten niet een goed idee zijn (af te trekken van BUMA/STEMRA inkomsten en te storten op een goed doel)?
Een uitzondering blijft het liedje 'Mooie dag'.
Zie ook De Speld. "Nederland getroffen door muzikale aanslag. Iets vergelijkbaars hebben we alleen gezien toen het verzameld werk van BLØF werd gepresenteerd in 2008”.
Zie ook de Snijtafel over "Liefs uit Londen".
