In het Dagblad van het Noorden stond zaterdag 15 december dit bericht.
Burgers, bedrijven en belangengroepen kunnen vanaf volgend najaar bij wijze van proef via internet hun zegje doen over nieuwe wetten. Door hen bij de voorbereiding ervan te betrekken, verwacht het kabinet dat mensen nieuwe regels makkelijker aanvaarden. De proef duurt twee jaar.
Tot zover het DvhN.
De tekst van het berichtje laat precies zien hoe de politiek en de overheid hun welwillende kant laten zien en tegelijk aankondigen niets te zullen doen met de inspraak van de burger.
Was de overheid serieus van plan om naar de burger te luisteren en hem daadwerkelijk te betrekken in haar besluitvorming dan zou zij aankondigen dat zij de burger zou laten meebeslissen via Internet. Nu stelt zij dat de burger slechts zijn zegje mag doen want het is in het belang van de overheid dat mensen makkelijker nieuwe regels aanvaardt. Met andere woorden: er wordt iets opgezet wat de overheid geen moeite kost om de burger het gevoel te geven dat hij mee praat, zodat de overheid altijd kan wijzen naar een poging om inspraak voor te spiegelen.
Nu kan de overheid vrijblijvend haar eigen gang gaan zonder te hoeven aantonen hoe de inspraak van invloed is geweest op de genomen besluiten.
vrijdag
Troepenuitzending betekent ook gewoon wapens uittesten
Nederland is vijfde in de lijst van wapenexporteurs. Nederland heeft in 2008 voor een recordbedrag van bijna 1,3 miljard euro wapens geëxporteerd. Nederland exporteert vooral overtollig defensiematerieel (tanks, fregatten), marineschepen, vliegtuigonderdelen en radarsystemen.
Wil je wapens effectief verkopen dan moet je ook weten of ze werken. Het uittesten van wapens is een deel van de reden dat Nederland haar troepen uitzendt naar landen om gevechtshandelingen te verrichten.
Dat zorgt niet alleen voor een goed getraind leger, het betekent ook dat de wapenindustrie kan blijven draaien. Wapens die worden gebruikt, moeten op een gegeven moment worden vervangen, liefst door een nog effectiever model.
Wat wapens onmogelijk kunnen onderscheiden is een terrorist van een burger. Dat onderscheid moeten de soldaten maken. Dat draagt er toe bij dat een soldaat kostbaar is. In gevechtssituaties wordt vaak de beslissing genomen om de soldaten terug te trekken omdat de risico’s te groot worden dat zij sneuvelen. Het betekent dat de terroristen vrij spel hebben om onder de bevolking angst en verderf te zaaien en zo de “peacekeeping” doelstelling van een leger ondergraven.
Dat weten terroristen en daarmee hebben zij een effectief middel om (de regering van) een leger te bewegen om de strijd te staken.
Maakt dit gegeven het gemakkelijker om te besluiten of een leger moet worden uitgezonden?
Vermoedelijk niet, maar het ondersteunt de gedachte dat er best een hard financieel plafond kan worden gesteld aan de investering dat een land doet in de bijdrage aan de vrede. Meer geld en troepen leiden namelijk niet probleemloos tot meer vrede.
Wil je wapens effectief verkopen dan moet je ook weten of ze werken. Het uittesten van wapens is een deel van de reden dat Nederland haar troepen uitzendt naar landen om gevechtshandelingen te verrichten.
Dat zorgt niet alleen voor een goed getraind leger, het betekent ook dat de wapenindustrie kan blijven draaien. Wapens die worden gebruikt, moeten op een gegeven moment worden vervangen, liefst door een nog effectiever model.
Wat wapens onmogelijk kunnen onderscheiden is een terrorist van een burger. Dat onderscheid moeten de soldaten maken. Dat draagt er toe bij dat een soldaat kostbaar is. In gevechtssituaties wordt vaak de beslissing genomen om de soldaten terug te trekken omdat de risico’s te groot worden dat zij sneuvelen. Het betekent dat de terroristen vrij spel hebben om onder de bevolking angst en verderf te zaaien en zo de “peacekeeping” doelstelling van een leger ondergraven.
Dat weten terroristen en daarmee hebben zij een effectief middel om (de regering van) een leger te bewegen om de strijd te staken.
Maakt dit gegeven het gemakkelijker om te besluiten of een leger moet worden uitgezonden?
Vermoedelijk niet, maar het ondersteunt de gedachte dat er best een hard financieel plafond kan worden gesteld aan de investering dat een land doet in de bijdrage aan de vrede. Meer geld en troepen leiden namelijk niet probleemloos tot meer vrede.
Abonneren op:
Reacties (Atom)
