Discussie over bewustzijn bij dieren en de noodzaak van het analogie-postulaat

Het vraagstuk van bewustzijn (subjectieve beleving) bij dieren wordt vaak beschouwd als iets wat je niet wetenschappelijk kunt benaderen. Titus Rivas gaat met het artikel Discussie over bewustzijn bij dieren en de noodzaak van het analogie-postulaat in tegen deze veronderstelling. Ten eerste beperkt de empirische wetenschap zich volgens de wetenschapsfilosofie van Karl Popper niet tot het tastbare of fysieke. Ten tweede steunen andere benaderingen van dierlijk bewustzijn toch impliciet op een analogie-postulaat.
Onder het analogie-postulaat verstaan we hier vooral dat dieren met een zelfde zenuwstelsel en vooral ook een zelfde soort gedrag als de mens naar alle waarschijnlijkheid ook vergelijkbare subjectieve ervaringen hebben als mensen.

Waarom reïncarnatie waarschijnlijk lijkt

Mensen kunnen om allerlei redenen in reïncarnatie geloven. Minder bekend is dat er ook serieus empirisch onderzoek naar mogelijke herinneringen aan vorige levens wordt gedaan. In dit artikel geeft Titus Rivas aan waarom dit onderzoek erop wijst dat reïncarnatie waarschijnlijk echt bestaat. Hij staat met name stil bij de alternatieve verklaringen van fantasie (waarbij uitspraken slechts toevallig overeenkomen met de historische werkelijkheid) en ESP (helderziendheid en telepathie).

Maya's kwelgeest

Verhalen over boze geesten en demonen zijn van alle tijden. Titus Rivas deed onderzoek naar een hedendaags verhaal van een meisje uit Utrecht dat belaagd leek te worden door de geest van een bewoner van het bolwerk De Manenburg. Daarbij werd bijzondere aandacht besteed aan archiefonderzoek. Dit artikel biedt een uitputtend verslag van het opmerkelijke geval.

Kennis over het hiernamaals

Velen denken dat de menselijke kennis niet verder kan reiken dan deze aardse wereld. In dit artikel van Titus Rivas wordt deze veronderstelling kritisch onder de loep genomen.
Vooral een kritische vergelijking van bijnadoodervaringen met tussenperiodeherinneringen biedt perspectief op enige kennis van een leven hierna.

Dromen over vorige levens

Dromen zijn bedrog, zo luidt het spreekwoord. Toch is dat lang niet altijd het geval. Veel dromen bevatten beelden die direct of indirect afgeleid zijn van ervaringen uit iemands waakleven. Uitgaande van de realiteit van vorige incarnaties, ligt het dus voor de hand om ook de mogelijkheid van dromen over ervaringen uit voorgaande incarnaties serieus te nemen. Titus Rivas bespreekt in zijn artikel Dromen over vorige levens, wanneer daar echt sprake van kan zijn en noemt enkele overtuigende voorbeelden.

Stigmatisatie

We kennen allemaal het woord stigmatisatie in de sociologische of sociaal-psychologische zin van sociale brandmerking. De term heeft ook nog een andere, parapsychologische, betekenis en daar gaat dit artikel Stigmatisatie: psychokinetische beïnvloeding van de huid van Titus Rivas over. Het klassieke voorbeeld van een gestigmatiseerde is de heilige Franciscus van Assisi die tijdens een visioen de wondtekenen van Christus zou hebben ontvangen. Het verschijnsel is echter ook op te wekken door middel van hypnose. Rivas bespreekt de voornaamste verklaringen van stigmatisatie.

Reizen naar het verleden

Met onze verbeelding reizen naar een andere tijd is heel gewoon. We stellen ons voor hoe het vroeger geweest moet zijn of juist hoe het nog zal worden.
Maar daarnaast zijn sommige mensen ook in staat om een 'paranormale manier' contact te maken met een historisch verleden. Dat wil zeggen dat ze er dingen over weten die overeenkomen met de historische feiten, maar die ze niet uit een boek of film hebben gehaald. Er zijn twee parapsychologische fenomenen die hier mee te maken hebben, namelijk retrocognitie of terugschouw (buitenzintuiglijke waarneming ten aanzien van het verleden) en herinnering aan eigen vorige levens.
Titus Rivas gaat in het artikel Reizen naar het verleden: terugschouw en reïncarnatieherinneringen nader in op deze verschijnselen.

Een hiernamaals voor dieren

In de westerse traditie wordt een hiernamaals meestal gereserveerd voor de mens. Als er al dierlijke zielen bestaan dan zijn die sterfelijk en helemaal gebonden aan hun lichaam en daarin radicaal verschillend van de menselijke ziel. Alleen in de vorm van een diersoort of de collectieve ziel daarvan worden dieren nog wel eens geacht hun sterfelijkheid te overwinnen, maar dat heeft verder geen gevolgen voor hun lot als individu.
Titus Rivas staat in zijn artikel Dieren en leven na de dood stil bij deze gangbare opvatting en stelt er een andere visie tegenover van dieren als geestelijke wezens die niet vernietigd worden door de dood. Hij bespreekt de tegenstand tegen deze - voor veel westerlingen - nieuwe visie bij iemand als de parapsycholoog John L. Randall en wijst op empirisch bewijsmateriaal.