Het
epifenomenalisme is een invloedrijke stroming onder filosofen die het bestaan van hun eigen subjectieve ervaringen (bewustzijn) niet willen ontkennen. Volgens epifenomenalisten bestaan subjectieve ervaringen werkelijk, maar dan alleen als machteloos bijverschijnsel (epifenomeen) van bepaalde hersenprocessen. Subjectieve ervaringen hebben volgens deze visie totaal geen invloed op fysieke of cognitieve processen. Epifenomenalisme wordt vaak geassocieerd met de filosoof Thomas Huxley en wordt soms beschouwd als een reactie op de filosofie van interactief dualisme, waarbij mentale en fysieke processen als twee gescheiden entiteiten worden gezien die wederzijds op elkaar inwerken.
Titus Rivas en Hein van Dongen geven in hun artikel
Exit Epifenomenalisme: het einde van een vluchtheuvel een grondig overzicht van het epifenomenalisme en tonen onder meer aan waarom de positie puur logisch niet houdbaar is. Het woord
vluchtheuvel verwijst naar de 'tussenpositie' die epifenomenalisten denken in te nemen, tussen ontkenning van het bewustzijn enerzijds en erkenning van de causale impact van dit bewustzijn anderzijds.
Rivas en Van Dongen staan ook nog stil bij het parallellisme en de materialistische identiteitstheorie.
Titus Rivas en Hein van Dongen geven in hun artikel Exit Epifenomenalisme: het einde van een vluchtheuvel een grondig overzicht van het epifenomenalisme en tonen onder meer aan waarom de positie puur logisch niet houdbaar is. Het woord vluchtheuvel verwijst naar de 'tussenpositie' die epifenomenalisten denken in te nemen, tussen ontkenning van het bewustzijn enerzijds en erkenning van de causale impact van dit bewustzijn anderzijds.