Uit een interview met de Volkskrant 18-2-2014.
Veldhuizen is niet de enige militair die na een missie terugkeert met psychische klachten. Defensie gaat ervan uit dat 5 procent kampt met een posttraumatische stressstoornis. Dat zijn de officiële cijfers, zegt Veldhuizen, maar hij weet beter. 'Ik ken jongens die met hun klachten expres naar de huisarts gaan en niet naar de militaire arts. Het verschil? Dan hoeft niemand het bij defensie te weten. Het gevaar is dat ze dan dezelfde medicatie krijgen als ik, maar wél hun werk blijven doen. Op de doosjes van mijn medicijnen zitten gele waarschuwingsstickers. Ik kan daardoor geen militair meer zijn. En geen verpleegkundige. Hé Niels, zeggen mijn collega's dan, kijk eens naar jouw carrièrelijn - nee, die gaat lekker'. Hij zegt: 'Velen kiezen ervoor te zwijgen. Als ik met mijn verhaal maar iemand kan helpen, is het al goed'.
In zijn boek staat een heleboel niet, zegt hij. Zeker de helft van de tekst, minstens de helft van de incidenten, heeft hij gewist. Maar wat er wél staat, geeft een onthutsend beeld van een militair die zichzelf bijna verloor en net op tijd hulp zocht.
Oorlog in mijn kop. Erfenis uit Uruzgan (Ebook bol.com).
